[ donderdag 28 november 2002 ]
Tijdens een korte stop in de Plaatboef kocht ik de dvd-versie van de nieuwe Coldplay-single.De prachtig vormgegeven dvd bevat de clip van 'The Scientist' (beluister). Daarin maakt zanger Chris Martin een achterstevoren opgenomen wandeling,
die uitmondt in een verrassend begin. Het mooie lied wordt overigens ook achterstevoren geplaybackt.
Vervolgens kun je de clip omgekeerd afgespeeld bekijken. Dat is dus eigenlijk zoals hij is opgenomen (volgt u het nog?). Dan een leuke coverversie van Echo & the Bunnymen's Lips Like Sugar en, zoals een dvd betaamt, een volstrekt oninteressant interview.
Ik hoop dat dit concept groot gaat worden. Op dit moment worden er nog maar amper cd-singles verkocht en de extraatjes die je op sommige cd's vindt kun je alleen maar op je pc afspelen. Combineer de geluidskwaliteit van dvd met het loepzuivere beeld van een mooie clip voor nog geen acht euro en ik ga weer singeltjes sparen.
Hans [22:22]
[ zondag 24 november 2002 ]
Wie, zoals de gemiddelde dertiger, al zo'n twintig jaar bewust naar muziek luistert, ergert zich wel eens aan het grote aantal gemakzuchtige covers dat de hitparades overspoelt. Of denk aan de flauwe nummers die gebaseerd zijn op samples die in het verleden hun kracht allang hebben bewezen.Knap is het echter, wanneer een bekend nummer onmiskenbaar aanwezig in een nieuw lied, terwijl er niets uit wordt gebruikt.
Luister maar eens naar het van ska doordrenkte nummer Let's Push Things Forward (mp3 / video) van The Streets (bio). Zonder directe referentie denk je meteen aan Ghost Town, de klassieker van The Specials.
Het hoogtepunt van hun concert, gisteravond in de Melkweg, was dan ook dat Let's Push Things Forward naadloos overliep in dit prachtige nummer uit 1981.
Hans [09:11]
[ vrijdag 15 november 2002 ]
Het tijdschrift dat zonder enige twijfel het meest heeft bijgedragen aan mijn muzikale vorming is de Britse New Musical Express. Nadat ik als kind achtereenvolgens de Muziek Expres, de Hitkrant en de Smash Hits was ontgroeid, stapte ik zoals zovelen over op Oor. Daarnaast kocht ik ook wekelijks de NME, want zo bleef ik op de hoogte van alle details rond The Smiths.We praten hier over de periode zo rond 1986 en naast de stroom Engelse gitaarbandjes (die werden gevangen onder de noemer C-86, naar een legendarische verzamelaar uit die tijd) schreef de NME ook veel over andere stromingen, zoals reggae, hiphop en soul.
In februari 1987, met een toen nog onbekende Terence Trent d'Arby op de cover, stond er een lijst in die mijn leven werkelijk heeft veranderd. De NME Writers All Time Top 150 Singles. Een ongekend diverse lijst met singles, samengesteld door de meest deskundige muziekjournalisten uit die tijd.
Ik heb die lijst systematisch afgewerkt: elk nummer dat ik niet kende heb ik opgezocht. Zo heb ik veel muziek leren kennen die ik anders links zou hebben laten liggen. Ik mag wel stellen dat deze lijst mijn muzikale spectrum enorm heeft verbreed. Dit is die fantastische lijst.
Nu lees ik net dat de NME-journalisten van dit moment een nieuwe lijst hebben samengesteld!
De top 10 staat online en voor het gemak hieronder vermeld. Hoewel er inderdaad alleen maar geweldige nummers instaan, hoop ik wel dat de rest van de lijst wat minder voorspelbaar is. Deze week bij uw krantenboer!
1. Joy Division - Love Will Tear Us Apart
2. Nirvana - Smells Like Teen Spirit
3. Sex Pistols - Anarchy In The UK
4. Rolling Stones - Paint It, Black
5. David Bowie - Heroes
6. Stone Roses - Fools Gold
7. The Smiths - This Charming Man
8. Oasis - Live Forever
9. Massive Attack - Unfinished Sympathy
10. The Clash - London Calling
Hans [18:59]
[ maandag 11 november 2002 ]
My name is Jack Bauer. This is the longest day of my life.Wie niet opveert bij het horen van deze zinnen, weet waarschijnlijk niet dat de spannendste televisieserie in jaren al enkele weken te zien is op Yorin. "24" is een serie die zich afspeelt in real time; alle 24 afleveringen bestrijken één uur van dezelfde dag. In het kort: er wordt op verkiezingsdag in Californië een aanslag verwacht op de eerste zwarte presidentskandidaat. Jack Bauer (Kiefer Sutherland), leidinggevende van de geheime dienst, kan dit voorkomen, maar zijn vrouw en dochter zijn gekidnapt.
De eerste aflevering duurt van middernacht tot één uur 's ochtends en zo verder. De serie zit zó ingenieus in elkaar dat elke aflevering weer nieuwe feiten brengt en je steeds één stap voor is.
Afgelopen zaterdag hebben we de (Engelse) dvd kunnen lenen en zo hebben we gisteren, een druilerige zondag zonder verplichtingen, zeven uur van de serie aan één stuk door kunnen kijken. Zeven uur zaten we op het puntje van de stoel.
De serie is internationaal geroemd en vanwege de verslavingsfactor al vaak vergeleken met een cultserie uit de jaren negentig. Een serie die morgen in Nederland wordt uitgebracht: Twin Peaks.
Hans [20:20]
[ zaterdag 9 november 2002 ]
Ik was nog niet eerder in de Heineken Music Hall geweest en had tot dusver de jubelverhalen voor kennisgeving aangenomen. Maar het is waar: de Black Box is een perfecte zaal voor een groot concert. Erg ruimtelijk opgezet, zodat je altijd dichtbij staat. En ik heb nooit een beter geluid gehoord bij een concert, maar daarover later meer.Underworld begon om zo'n twintig over elf en de voorgaande dj-set die het publiek de ellenlange wachtrijen van eerder moest doen vergeten liep haast naadloos over in het begin van het concert. Karl Hyde en Rick Smith stonden er op een gegeven moment ineens, en startten met Cowgirl (luister maar eens: everything-everything-everything-everything-everything). In het begin van de set al meteen enkele knallers, waarbij Dark Train (beluister deze remix van Dark & Long uit Trainspotting) iedereen die op dat moment nog niet overstag was, meekreeg. De grote zaal was één kolkende menigte van dansende mensen.
Dat bleef eigenlijk de hele tijd zo. Jammer dat er lang werd stilgestaan bij het tegenvallende album Beaucoup Fish, maar de nummers van het nieuwe album kwamen dan weer heel erg tot hun recht.
In de loop van het concert zijn we langzaam maar zeker richting podium gegaan en zo konden we op een gegeven moment met eigen ogen zien dat de heren er oprecht veel plezier in hadden. Toen Hyde uiteindelijk op zo'n drie meter van me Born Slippy (hoort) begon te declameren, was ik toch wel helemaal onder de indruk. De toegift was Moaner (hark), een regelrecht adrenalineshot.
Het geluid was steeds kristalhelder - hard genoeg om helemaal in de muziek te zitten, maar open genoeg om je gemakkelijk verstaanbaar maken. Ik heb werkelijk nog nooit zo'n goed geluid meegemaakt bij een concert. Ik was dan ook erg verbaasd dat de onmiddelijk aansluitende dj-set van Lady Aida zó hard was, dat we moesten schreeuwen. Zijn het dan de geluidsmensen van Underworld geweest, die echt weten hoe het moet? Ik zal het pas weten als ik de Bijlmer Bierhal opnieuw bezoek.
Bekijk foto's van het concert.
Hans [18:00] Okee, ik zal morgen echt iets schrijven over het concert zelf. Maar ik ben op dit moment echt te pissig om over iets anders te schrijven dan de abominabele organisatie van het concert van Underworld in de Heineken Music Hall.
Het optreden zou beginnen om elf uur, dus we arriveerden om iets voor tienen. Wel, we hebben meer dan een uur in de stromende regen als haringen op elkaar gepakt gestaan voordat we daadwerkelijk naar binnen konden; er moest - logischerwijs - gefouilleerd worden, maar Mojo had hiervoor slechts vier deuren beschikbaar. Met 5.000 bezoekers moesten er door elke deur dus 1.250 personen één voor één naar binnen.
Het was alleen maar toepasselijk dat het als vee bijeengedreven publiek doorlopend boe liep te roepen.
Maar dat was nog niet genoeg. Daarna wilden we onze jassen en paraplu's kwijt in de garderobe. Wel, iedereen stond tegelijkertijd in de rij - opnieuw een kwartier wachten - maar er was totaal geen rekening mee gehouden dat mensen na het afgeven van hun spullen, ook weer terug moeten. Mensen moesten zich dus met geweld achteruit door de wachtende menigte dringen. Nou, dit lokte ronduit agressieve situaties uit.
Wat een aanfluiting zeg! Betaal je rond de veertig euro voor een kaartje - dat is bijna negentig gulden - dan mag je toch wel een beetje service verwachten. Lees hier eens hoe de HMH er zelf over denkt, onder het kopje "Publieksvriendelijk". #$%&*$#%!!
Hans [03:38]
[ donderdag 7 november 2002 ]
Nog één nachtje slapen, dan is het zover: Underworld in Amsterdam. Een lang gekoesterde wens gaat nu in vervulling. Zoals ik onlangs speciaal voor Morrissey naar Londen ben gegaan, had ik voor Underworld naar Lowlands willen gaan. We hebben er echter op gegokt dat ze ook nog wel een optreden in de Heineken Music Hall zouden doen. En zo geschiedde.
Ik ben op de dag dat de voorverkoop startte vroeg naar Midtown Records gegaan en kreeg daar tickets mee met serienummers 000004 tot en met 000008. Net geen brons dus, maar nog steeds erg mooi. Ik zag trouwens op het onvolprezen Marktplaats.nl dat kaarten voor het concert inmiddels al voor zo'n tachtig euro per stuk gaan. De hottest tickets in town, lijkt me (eh, voor alle duidelijkheid: de mijne zijn allemaal vergeven).
Ter voorbereiding heb ik een oude bootleg uit de kast getrokken, waarvan je hier een stukje kunt beluisteren. Wel even unzippen.
Hans [20:29]
[ dinsdag 5 november 2002 ]
De nieuwe cd van de IJslandse groep Sigur Rós is erg bijzonder. Misschien heb je de recensies van deze dromerige plaat met breed uitgesponnen, titelloze nummers al gelezen; hij wordt hemelhoog bejubeld. Ik vind dat terecht, want net zoals Radiohead deed met Kid A en Amnesiac wijkt een band hier vér af van de gebaande paden van de populaire muziek en maakt een meeslepende plaat, zonder te vervallen in gepiel en gefreak.Hoewel ik me er destijds niet zo mee bezig hield, kan ik me herinneren dat Talk Talk aan het eind van de jaren tachtig ook een dergelijke stap waagde. Dit betekende voor hen echter het einde van het grote succes. Wie herinnert zich niet hits als Such A Shame, Life's What You Make It en Living In Another World? En opeens was het afgelopen. Waren die laatste platen dan zo slecht?
Ik heb vanavond voor het eerst hun cd Laughing Stock gedraaid. Deze zwanenzang kocht ik eerder dit jaar op koninginnedag voor ik meen een halve euro. Grappig toch hoe de tijden veranderen: Laughing Stock is namelijk volstrekt uit hetzelfde hout gesneden als de nieuwe Sigur Rós. De tijd zal er destijds nog niet rijp voor zijn geweest.
Hans [23:27]
