[ zaterdag 31 januari 2004 ]
Veel muziek gaat - als je bijvoorbeeld aan het werk bent - gedachtenloos langs je heen. Maar ken je dat gevoel dat je je ineens realiseert dat je net een hele rare tekst voorbij hebt horen komen?
Dat heb ik vooral met Duran Duran, aan wiens songteksten volgens mij geen touw vast te knopen is.
You've gone too far this time
But I'm dancing on the valentine
I tell you somebody's fooling around
with my chances on the dangerline
Wát?!
Maar soms komt het ook omdat je domweg iets verkeerd verstaat. Sweet dreams are made of cheese bijvoorbeeld. Een bekende misheard lyric komt uit Purple Haze van Jimi Hendrix: Excuse me while I kiss the sky, klinkt eigenlijk precies als Excuse me while I kiss this guy.
Op KissThisGuy.com en AmIRight.com staan hiervan talloze voorbeelden.
Zo moest ik erg lachen om de regel How my poor heart aches uit Every Breath You Take van The Police. Er zijn mensen die dit gevoelige lied jarenlang hebben meegezongen met I'm a pool hall ace.
Hans [12:40]
[ maandag 26 januari 2004 ]
Waar ik ook ben, wat ik ook doe, als ik Frankie van Sister Sledge hoor, zet ik de radio op een andere zender. Als dat niet kan, maak ik er tenminste een vervelende opmerking over.
Ik háát Frankie van Sister Sledge. Zeg nu zelf! (beluister)
Het is een ondermaats nummer van een groep die een paar hartstikke leuke singels had uitgebracht, en dus veel beter kon. Daarbij had deze van een infantiele tekst voorziene drol helaas voldoende hitpotentie om me een zomer lang te kunnen irriteren.
Onlangs hield tv-zender Channel Four een onderzoek naar dergelijke gevoelens bij de Britten en hieruit ontsproot The 100 Worst Pop Records. Ga 'm maar eens bekijken.
Het is ongelofelijk, maar ze blijken minstens honderd nummers nóg irritanter te vinden dan Frankie van Sister Sledge.
Wat is jouw haatplaat?
Let op: hij moet ooit in de hitparade hebben gestaan en om het je niet gemakkelijk te maken, mag je geen Nederlandstalig nummer invullen.
Hans [18:08]
[ vrijdag 23 januari 2004 ]
Waarschijnlijk ken je de nepbrieven van Luuk Koelman wel. Hij haakt met zijn rake vragen vaak in op de actualiteit.De Amerikaanse Koelman Greencats heeft echter geen enkele link met de dagelijkse werkelijkheid. Zo vraagt hij enkele Deense instanties waarom Denemarken het volkslied Der Er Et Yndigt Land in 's hemelsnaam wil gaan vervangen door Baby Got Back (fragment) van Sir Mix-A-Lot.
Een terechte vraag, denk ik zelf. Hier staat de hele correspondentie.
Hans [22:58]
[ woensdag 21 januari 2004 ]
Misschien zit je nu op je werk en verveel je je een beetje. Zoek dan eens op de site van café Bitterzoet uit hoe laat de wekelijkse thema-avond Verzameld Werk begint. Want tegen de tijd dat je dat gevonden hebt, ben je een half uur dichter bij het uitklokken.
Maar het was de moeite waard, want zoals Spinvis zelf al had aangekondigd (hier en hier), gaf pianist Han Reiziger er maandagavond een lezing over zijn avonturen als Hoofd Muziek bij de VPRO. Hij vertelde onder meer over Pink Floyd in Nederland en de week dat hij Frank Zappa begeleidde en bijstond bij de uitvoering van 200 Motels.
Ik koop op een rommelmarkt wel eens een Aloha uit 1970; maandagavond kreeg ik er de beelden bij.
Er werden namelijk unieke beelden geprojecteerd: de toverlantaarn vertoonde onder meer Soft Machine, Captain Beefheart, Pink Floyd, Canned Heat en Jefferson Airplane.
Ben helaas vergeten te vragen of dit laatste op Kralingen was of dat we keken naar opnames uit het Concertgebouw. Ik heb veel gehoord over deze legendarische show, waar Jim Morrison compleet uit zijn plaat ging alvorens in het ziekenhuis te worden opgenomen.
De avond werd afgesloten met beelden uit '66 van Spinvis' nieuwste ontdekking The Monks. Dit zooitje ongeregeld scheerde het hoofd zoals veel dertigers gedwongen door het leven gaan en speelde, gekleed in een pij, toen al compromisloze punk.
Op zoek naar wat geluidsclips voor bij dit stukje kwam ik een aardige reclameslogan voor ze tegen: No vow of silence for these Monks!
Maar het is gelukt; hier zijn Monk Time (realaudio) en Shut Up (realaudio).
Hans [09:41]
[ dinsdag 20 januari 2004 ]
Ken je dat gevoel, een totaal onbekende cd in de winkel zien liggen en 'm voor het hoesje alleen al willen kopen?Vandaag zag ik in een flits Video Computer System van ene DJ Scissorkicks. Vooral leuk voor wie Space Invaders ooit op een Atari 2600 heeft gespeeld.
Klik op het plaatje voor de ouwe, originele Atari-doos.
Hans [19:21]
[ maandag 19 januari 2004 ]
Had ik het een paar dagen geleden al over de disco in Miss You van de Rolling Stones, blijkt Mirwais er onlangs een dance-versie van gemaakt te hebben.
En die vind ik heulemaal niet onaardig. Madonna's producer heeft er helemaal zijn eigen nummer van gemaakt. Wat vindt u? (beluister)
Hans [18:21]
[ zaterdag 17 januari 2004 ]
Deze week op een computer bij u in de buurt: een prachtige live-versie van The Smiths' Bigmouth Strikes Again. Opgenomen in 1986, op het moment dat de single net in de winkels lag, voor het Engelse popprogramma The Old Grey Whistle Test.
Hier is de mp3.
Oh, u had liever de live-versie van There Is A Light That Never Goes Out, ook uit 1986, geïntroduceerd door Jools Holland en Terry Wogan, waarin Morrissey de sterren van de hemel zingt?
Die staat hier.
(frankly, thank you, Mrs. Shankley)
Hans [13:24]
[ dinsdag 13 januari 2004 ]
Elke maandagavond draait in het Amsterdamse café Bitterzoet een (pseudo-)bekende Nederlander zijn favoriete plaatjes. Dit alles onder het thema Verzameld Werk.Komende maandag is het de beurt aan een artiest over wie bij tijd en wijle op deze website te lezen valt. Vorig jaar sprak hij in het VPRO-radioprogramma Ziel en Zaligheid (12 maart, beluister) uitgebreid over zijn muzikale inspiratiebronnen, waarbij ikzelf overigens getroffen werd door de schoonheid van Gilbert O'Sullivan's Nothing Rhymed (fragment). Ik hoop dat hij hem maandag draait.
Voor wie nog niet weet om welke artiest het gaat: 's mans officiële website heeft onlangs nog een drastische verandering ondergaan. Ga er vooral eens kijken!
Hans [22:06]
Wat ik nou nooit begrepen heb.
Toen de Rolling Stones in 1978 het onvolprezen Miss You (fragment) uitbrachten, werden ze van alle kanten beschimpt omdat ze met deze hit tot het verfoeide disco-kamp zouden zijn toegetreden. Ikzelf was toen te jong om dit te kunnen snappen, maar tot op de dag van vandaag zie ik weinig overenkomsten met I Will Survive (fragment) of Born To Be Alive (midi).
Wat was er aan de hand? Wie legt me dit uit? Dat kan in het reactievak, hieronder.
Hans [19:03]
[ zondag 11 januari 2004 ]
Zo nu en dan kom je een leuke tweedehands cd tegen die je dan niet kunt laten staan. Zo kocht ik dit weekend 90 van de Britse band 808 State (wie?). Om precies te zijn kocht ik Utd. State 90, de Amerikaanse versie van 90 met extra tracks.
90 ken ik uit 1989, toen ik plaatjes draaide in een Groninger discotheek. In die tijd, toen acid house hoogtij vierde, maakte de plaat flink indruk. Het was één van de eerste waarop je lekker loos kon gaan, maar die ook heel geschikt was voor de huiskamer. Een soort Underworld dus, met inmiddels achterhaalde bliepjes.
Ik was 90 eigenlijk vergeten, maar nu ik hem opnieuw gehoord heb, ben ik blij dat ik hem weer heb.
Ook 808 State komt uit Manchester. Wat is er toch met die stad? Niet alleen komen The Smiths er vandaan, maar ook Joy Division (en dan natuurlijk ook New Order), The Fall, Happy Mondays en de Stone Roses. To name but a few.
Benieuwd geworden? Luister dan eens naar Magical Dream, het prachtige openingsnummer van 90 (realaudio) of download de mp3.
Hans [10:25]
[ donderdag 8 januari 2004 ]
You Are The Quarry.
Dat is de titel van de nieuwe cd van Morrissey, die in april gaat verschijnen (details). En: de cd wordt gevolgd door een tour! Als het even kan ga ik mijn held dit jaar nog vaker zien dan Spinvis, vorig jaar.
Maar wat is in 's hemelsnaam een Quarry?
Hans [23:21]
[ dinsdag 6 januari 2004 ]
Stop de pers! Hier een nieuwe Spinvis Gazette, want hij is in de prijzen gevallen.
Samen met Peter Pan Speedrock en Tasha's World heeft Spinvis een Zilveren Harp in de wacht gesleept. Je weet wel, die aanmoedigingsprijs van Conamus.
Ook ik zeg: Spinvis, ga zo door!
En als die harp nou niet al te klein is, kan Spinvis' harpiste Carla Bos er misschien leuk mee schitteren.
Hans [18:00]
[ maandag 5 januari 2004 ]
Wist je dat... (rubriek vol gegarandeerd nutteloze hitfeiten)
...What's The Frequency, Kenneth (videoclip) van REM genoemd is naar een vrij bizarre aanval op de Amerikaanse Philip Freriks?
In oktober 1986 werd CBS-anchorman Dan Rather op straat in New York aangevallen door een kerel, die hem tegen de grond schopte en vervolgens op de nieuwslezer begon in te slaan onder het herhaaldelijk uitroepen van "Kenneth, what is the frequency?!!".
Het is allemaal goed afgelopen: Rather heeft het overleefd en de Amerikaanse vocabulaire werd aangevuld met een synoniem voor een stomverbaasd iemand: een Kenneth. Rather had namelijk geen idee wie de dader was en waar dit alles op sloeg. Pas jaren later, toen de aanvaller werd aangehouden, werd dit duidelijk (benieuwd?).
Rather, blijkbaar gezegend met een groot relativeringsvermogen, deed later de achtergrondzang toen REM Kenneth kwam spelen in de Late Show van David Letterman (beluister de eerste minuut). Hier zie je er een foto van.
Hans [18:22]
[ zaterdag 3 januari 2004 ]
Wie enig muzikaal historisch besef heeft, én een witte plek op de muur, spoedde zich naar de Amsterdamse Overtoom. Sinds drie weken is daar een nieuwe platenwinkel, Mevius & Italiaander, die zich specialiseert in bijzondere grammofoonplaten.
Maar ook kun je er authentieke Paradiso-posters kopen! Ontwerper en drukker Martin Kaye, die in 1989 overleed, heeft van elke print een exemplaar apart gelegd en onlangs hebben zijn erven deze vrijgegeven. Je kunt het ook niet altijd op een stoffige zolder laten liggen, zullen ze gedacht hebben.
Zo bekeek ik vanmiddag een stukje pophistorie dat zijn weerga niet kent, van de punktijd in de late jaren zeventig tot de vroege jaren tachtig. Nick Cave's Birthday Party, de Stray Cats, Doe Maar, Madness, The Ruts, Dexy's Midnight Runners - er heeft door de jaren heen nogal wat in Paradiso gestaan.
Geïnteresseerd in deze posters? De prijzen liggen zo tussen de tien en vijftien euro. Ik krijg geen provisie hoor, maar geef je vanwege het unieke karakter graag het adres: Overtoom 21-25, telefoon (020) 618 02 56.
Oh, en laat hieronder eens weten van welk concert jíj een poster aan de muur zou willen hebben!
Hans [17:22]
[ vrijdag 2 januari 2004 ]
Een beetje laat, maar alsnog een heel goed 2004 toegewenst!
Kijk eens rond op de nieuwjaarsviering in Times Square in New York, en vergeet dan vooral niet naar boven te kijken!
(via Attu, je hebt Quicktime nodig)
Hans [18:54]
