[ zondag 31 oktober 2004 ]
Het was vandaag weer popquiz in Café de Koe en daarvan wil ik je twee zaken niet onthouden.
Zo wist ik nooit dat die heel bekende baslijn afkomstig is uit Bring Down the Birds van Herbie Hancock (overtuig jezelf). Die man is meer gesampled dan James Brown, lijkt het wel.
De leukste ronde was beslist "de plaat en zijn verhaal". Je hebt dat misschien wel eens op de radio gehoord; Bart van Leeuwen leest zo al sinds de vroege jaren tachtig vertaalde songteksten voor. Nachten in wit satijn, negenennegentig luchtballonnen en ga zo maar door.
Vanmiddag echter kregen we onder meer een letterlijk vertaald Gangsta Gangsta van NWA te horen.
En da's andere koek. Kijk zelf maar eens hoe dat geklonken heeft. De kwismaster begon bij When me and my posse stepped in the house.
Hans [23:07]
[ woensdag 27 oktober 2004 ]
Het heeft eventjes geduurd, maar nu staat dan toch de Nationale Popkwis 2004 online. Je kunt 'm nog eens helemaal naspelen.
Eén van de aardigste rondes is wel de Maskerade: op een bandfoto is één lid gemaskerd. Wie is de gemaskerde zanger(es) en hoe heet de bijbehorende band?
De meest originele heb ik keihard geript, en die staat hiernaast.
Veel succes!
Hans [23:26]
[ dinsdag 26 oktober 2004 ]
Lees net tot mijn grote schrik dat John Peel is overleden.
Je kunt zonder overdrijven stellen dat de Britse radio-dj, decennialang een enorme impact heeft gehad op miljoenen radioluisteraars. Voor wie niet weet wie hij was, lees zijn in memoriam. Of bekijk deze video (windows media / realplayer).
Hij was al sinds de vroege jaren zestig op de radio. Zijn eerste grote klus was als dj in Texas; als Brit werd hij geacht Beatles-expert te zijn! Vanaf de late jaren zestig tot - tja - vorige week heeft hij altijd de laatste underground-plaatjes gedraaid (zoals deze, downloaden maar), waarvan er talloze hopeloos geflopt zijn, maar ook een groot aantal klassiekers zijn geworden waar wij dertigers nog steeds op kicken.
En natuurlijk werd zijn programma legendarisch door de Peel Sessions. Vanwege een oude Britse radiowet namen beginnende bands in de BBC-studio's andere versies op van hun nummers (overzicht). In al die jaren zijn er talloze legendarische opnames gemaakt, waarvan er vele in de afgelopen vijftien jaar officieel zijn uitgebracht.
Hij omschreef zijn programma zelf als volgt: "A balance between things that you know people will like and things that you think people will like".
Ikzelf luisterde als kind al 's nachts via de middengolf naar zijn programma op BBC Radio 1. Zo hoorde ik alle Smiths-singles op de dag dat ze uitkwamen. En de b-kanten. En de extra tracks op de maxisingles. En in het jaarlijkse overzicht, de Festive Fifty, kwam het beste nog eens langs. Ik heb nog een paar oude cassettebandjes liggen met Peel Sessies in erbarmelijke AM-kwaliteit. Maar er was nog zoveel meer; ik leerde The "mighty" Fall kennen (afkondiging), de Wedding Present - ach hij draaide de hele C-86 indiepop, jaren voordat Britpop opkwam.
En vorige week nog vond ik, na jarenlang zo nu en dan bakken met Afrikaanse muziek te hebben doorgespit, eindelijk de fantastische cd Shabini van de Bhundu Boys uit Zimbabwe. Peel draaide ze grijs in de late jaren tachtig, toen hij ook voor de VPRO programma's maakte.
Toen John Peel zestig werd, zond de BBC een avondvullend programma uit waarin werd gefocust op 's mans liefde voor muziek, maar ook op zijn leven als huisvader. En bepaald niet alles was rozegeur en maneschijn. De vriendelijke man bleek in het dagelijks leven echter net zo beminnelijk als op de radio.
In het afgelopen jaar beluisterde ik zijn BBC-programma nog zo nu en dan via internet. Een zestiger die altijd hartstochtelijk, en nooit krampachtig, van nieuwe muziek is blijven houden. Ik vind het heel erg dat John Peel zo vroeg is overleden.
De BBC draaide meteen na het brengen van het nieuws Teenage Kicks van de Undertones. Dát was de favoriete single van de man die zo enorm veel nummers had beluisterd. Hier is -ie nog een keer.
Je kunt je condoleances kwijt op de site van de BBC. De mijne staan er alvast ergens tussen.
*update* meer goede links bij Stereo
Hans [20:27]
[ maandag 25 oktober 2004 ]
Nog even terugkomen op die mp3's van U2: had je hun cover van Kraftwerk's Neon Lights ook gevonden? (hier staat -ie)
Niet verkeerd! Het wordt de b-kant van de single Vertigo.
Dat zal betekenen dat de oudedagsvoorziening van de mensch machines nu helemaal geregeld is.
Ironisch genoeg hebben ook de Simple Minds dit nummer al opgenomen. Op hun coverplaat uit 2001, getiteld eh... Neon Lights. Dat leverde de Kraftwerkers vast ook al een paar tientjes op.
Hans [23:59]
[ zondag 24 oktober 2004 ]
Nog een paar nachtjes slapen, dan komt de nieuwe U2 uit. De titel van de single, Vertigo (fragment), vind ik fantastisch, de titel van het bijbehorende album, How To Dismantle An Atomic Bomb, op zijn zachtst gezegd suf.
Wat dan wél weer leuk is, is dat er op de officiële albumsite wordt afgeteld tot het moment van de release. Ik krijg er echter geen James Bond- maar vooral een Austin Powers-gevoel van!
De eerste mp3's staan inmiddels online, en wel hier. Het zijn niet de studio-opnames, maar die zul je ongetwijfeld nog vaak genoeg horen.
Ik bedacht me net dat ik - hoewel ik volledig in U2's doelgroep val - nimmer een plaat van ze heb gekocht in de week dat -ie uitkwam. Jij wel?
Hans [22:05]
[ woensdag 20 oktober 2004 ]
Aan de bekende slogan Don't drink and drive zou ik iets toe willen voegen.
Don't sing Tainted Love either!
Gloria Jones, die het nummer reeds in de jaren zestig opnam, bestuurde in 1977 de mini cooper die verongelukte waarbij haar echtgenoot Marc Bolan - de zanger van T-Rex - het leven liet.
Nu heeft Marc Almond, die de versie van Soft Cell wereldberoemd maakte, een ernstig verkeersongeluk gehad. Het ziet er niet best uit, maar hij is inmiddels buiten levensgevaar.
Hij slaapt nu zeker door tot morgen en de zuster blijft bij hem.
Hans [14:46]
[ vrijdag 15 oktober 2004 ]
Heb je komende dinsdagavond wat te doen? Ja, dat heb je want je kunt dan weer gezellig gaan popkwissen!
Homegrain, Aryen Meijer en deze dertiger presenteren dan weer een veelzijdige kwis waarin je je overschot aan nutteloze kennis weer eens fijn kunt botvieren.
Dit alles vindt plaats in Café Mono aan de Bilderdijkstraat 15 te Amsterdam. Aanvang is om 20.00 uur en je kunt je team van maximaal drie personen ter plaatse inschrijven.
Nog even oefenen? Zet dan je speakers aan en kijk eens hier.
Hans [18:17]
[ dinsdag 12 oktober 2004 ]
Vond je de Scissor Sisters' versie van Pink Floyd's Comfortably Numb (realaudio/windows media) ook zo geslaagd?
Op de bootleg-site Oorsmeer kwam ik een aardige versie van The Happiest Days of their Lives/Another Brick in the Wall part II tegen. Een heel simpele mix hoor, met niet meer dan een beat eronder, maar ze hebben wel precies de juiste gekozen.
Luistert u zelf, alhier. Wel even renamen van jpg naar mp3.
Hans [21:52]
[ maandag 11 oktober 2004 ]
Afgelopen zaterdag zou John Lennon 64 zijn geworden. Met software om bruikbare afbeeldingen te maken van lang verdwenen mensen, is nu een foto gemaakt van hoe hij er vandaag uit zou hebben gezien.
Lang leve de moderne techniek!
Ook als men een geinige videoclip van Tomorrow Never Knows weet te fabriceren. Ga maar eens kijken, hij staat hier.
Hans [19:06]
[ woensdag 6 oktober 2004 ]
Maandag- en dinsdagavond speelde Groove Armada in een uitverkocht Paradiso. Ter gelegenheid van de nieuwe Best Of-cd/dvd speelden ze al hun killers.
Zoals het een dance-act betaamt, hing ook hier een groot projectiescherm boven het podium waarop doorlopend videobeelden werden geprojecteerd. We zagen onder meer een groepje robots rennen, een collectie oude auto's voorbijtuffen en een danseres met een enorme afro.
Wíe maakt toch al die vage filmpjes? En worden er wel eens ontwerpen afgekeurd? Hoe vaag moet een filmpje dan wel niet zijn!
Voor de liefhebber: de beste videoprojectie die ik ooit gezien heb is van DJ Shadow en op de dvd Everything Everything van Underworld kun je anderhalf uur naar dit soort videobeelden kijken.
Het concert was overigens te gek. Heerlijke grooves die wat mij betreft per stuk twintig minuten hadden mogen doorgaan. Het eerste nummer, dat de toon zette, was zo'n mega-lang nummer dat het bomvolle Paradiso veranderde in een kolkende mensenmassa.
Ik vind de originele versie van I See You Baby een van de lekkerste grooves hebben van de laatste jaren (zeg nu zelf!), maar dat werd gisteren een stuk minder subtiel gespeeld. Die versie is overigens ook de nieuwe single (videoclip).
Wel grappig om te horen waren een paar ska-achtige nummers (zoals deze), die eigenlijk in niets verschilden van de klassieker Ska Train van de Beatmasters, een jaar of tien geleden. Kent u die nog?
Hans [09:04]
