[ vrijdag 30 juni 2006 ]
Er is weer een mysterie opgelost. Een mysterie van niks weliswaar, maar ik wil het je toch graag laten weten. Ik hoorde ooit in een flard op de radio Cááán you feel iiiiitttt!! - de originele schreeuw die door Todd Terry werd gesampled op Can You Party van Royal House. Ik heb me jarenlang afgevraagd wat dat was, waar dat nou vandaan kwam, en geloof zelfs dat ik er hier een paar jaar geleden wel eens een postje over geschreven heb.
Deze week stuitte ik op een 4 cd-box, Grand 12-Inches met originele maxisingles van lekkere ouwe disco, verzameld door Ben Liebrand. Een prachtige box, samengesteld door een kerel met verstand van zaken en die, getuige de beschrijvingen, veel liefde voor deze muziek heeft. De cd klinkt fantastisch, want hij heeft geprobeerd alle originele masters op te sporen.
De cd-box heeft de afgelopen dagen non-stop geklonken, thuis en op het werk, en zo kwam ik terecht op de officiële pagina.
En daar staat het, Box 2, cd 4 bij de beschrijvingen. Het zijn de Jacksons! Het is eigenlijk heel simpel; het komt uit een live-versie van... Can You Feel It. Duh!
Wat natuurlijk een nieuw mysterie oplevert: is het Michael, is het Jermaine, of misschien zelfs wel Tito!
Hans [19:02]
[ woensdag 28 juni 2006 ]
Hee mensen, is dit wat voor ons zou je denken?Hans [00:44]
[ dinsdag 20 juni 2006 ]
Bono wordt toch wat ouder. Liet hij Mary J. Blige reeds de leadvocalen overnemen op One (video), inmiddels gaf hij zijn vermoeide stembanden nog meer rust dankzij een andere gastzanger.
Een heel verrassende gastzanger.
Hans [22:27]
[ woensdag 14 juni 2006 ]
Wat is eigenlijk jouw wallpaper? De mijne was tot vandaag deze prachtige foto (bovenaan, postje van 5 juni), maar ik heb hem zojuist gewijzigd.De mooiste cd-cover die ik dit jaar zag is namelijk de vernieuwde versie van My Life In The Bush Of Ghosts van David Byrne en Brian Eno (uitleg en alternatieve ontwerpen). Ik schreef er al eerder over, maar omdat ik de foto wil laten afdrukken voor aan de muur, heb ik het pr-bureau een mailtje gestuurd of ik toegang mag tot het afgeschermde persgedeelte op de site. Daar staat -ie namelijk in high resolution.
Als excuus mailde ik dat ik iets wil schrijven over het remix-project dat nu gaande is.
Lo and behold, vandaag kreeg ik de inloggegevens. Dus terwijl ik ga meten hoe groot ik 'm moet laten afdrukken, laat ik je graag weten dat je op de site allerlei originele samples van het album kunt downloaden. Je mixresultaat kun je vervolgens uploaden, wat velen inmiddels hebben gedaan. Ga maar eens luisteren!
Bond van doorstarters, spoedt u naar Bush-of-ghosts.com. Mixen gaat vast een stuk makkelijker dan in 1980, zoals je op de polaroid hieronder kunt zien. Let vooral op de cassettebandjes!
PS: Weet je welke fotoboer het best op groot formaat afdrukt?
Hans [20:05]
[ maandag 5 juni 2006 ]
Of het nou om de hamburgers was of niet; in 1987 stonden The Smiths dus niet op Pinkpop. Vandaag, 19 jaar later, stond Morrissey alsnog in Landgraaf. Het plaatselijke frietkot had dan ook voor het eerst een lading veggie-burgers besteld.Ik heb natuurlijk dagen zitten denken of ik niet alsnog een dagkaart zou kopen om af te reizen naar Limburg, maar uiteindelijk besloot ik dat zes meter bij mijn held vandaan, twee maanden geleden in de Heineken Music Hall, even niet te overtreffen was. De volgende keer ben ik erbij, maar nu hoefde Pinkpop niet.
Natuurlijk zat ik vanavond om acht uur, samen met vriend A., met wie ik al sinds 1985 mijn liefde voor The Smiths deel, aan de buis gekluisterd.
Ik vond het heel goed dat Leo Blokhuis voorafgaand aan het optreden kwam uitleggen wie Morrissey nu eigenlijk is. Hij vertelde over The Smiths, hij draaide de oude maxi van Panic en besprak zijn huidige status als éminence grise van de Britse muziek.
Ik vond het maar zo-zo dat hij Morrissey-anno-nu wegzette als crooner met grote gebaren, maar toen Morrissey in beeld kwam met een vlinderstrik beantwoordde hij helaas wel enigszins aan die omschrijving.Er werden drie nummers uitgezonden; het nieuwe nummer Ganglord (b-kant van de nieuwe single), gevolgd door You Have Killed Me en At Last I Am Born. Dit laatste lied was een hoogtepunt tijdens het concert in de HMH maar viel hier eigenlijk dood.
Wat ik echt even kwijt wil, is hoe infantiel ik het niveau van de presentatie vind. Giel Beelen die campinggasten op de Pinkpop-camping laat zaklopen. Ben ik de enige die met kromme tenen naar dit schoolreisjes-niveau zit te kijken? En Dolf Jansen die quasi-verstrooid de hele dag aan elkaar praat zonder één leuke grap te maken. Ik kijk ernaar met oprechte schaamte. Het is het andere extreem van schoolmeester Kroeske maar is er echt niet iets tussenin te vinden?
Anyhoo, het meest zinderende moment van de avond was voor mij dat de Peppers hun Give It Away inleidden met Public Enemy's You're Gonna Get Yours. Het eerste nummer van PE's eerste cd en nog steeds kick ass.
En de aftiteling van de Pinkpop-uitzending: William It Was Really Nothing van The Smiths. Jawel, onze jongens zitten overal.
*update* bekijk de uitzending hier.
Hans [21:12]
