[ donderdag 27 september 2007 ]
Hallo! Flashback naar the eighties!
Zag vandaag in de etalage van Concerto een cd van Klaus Nomi en kon die voor vijf luttele euro's niet laten liggen. Ik had die naam al in geen jaren gehoord en ben er altijd wel latent benieuwd naar geweest.Klaus Nomi was een excentrieke Duitse operazanger die ontdekt werd door David Bowie, in de New-Yorkse gayscene terechtkwam en al in 1983 stierf aan aids. In de kiem gesmoord, zeg maar. En die nu dus een cultartiest is in de marge van de marge.
Encore is een verzamel-cd met hoge hoogtepunten, maar ook diepe dieptepunten. Ik zal je niet lastigvallen met aria's in een brei van gillende gitaren op een kale synthetische beat, maar het hoogtepunt wil ik je graag laten zien.
Ik werd namelijk helemaal geraakt door het prachtige Cold Song. In deze compositie van Henry Purcell gebruikt hij zijn enorme stembereik en op YouTube staat een prachtig filmpje waarin je in vier minuten 's mans essentie ziet.
Prachtig, niet? Doet me denken aan Michael Nyman's meeslepende muziek van The Cook, the Thief, his Wife & her Lover.
Hans [22:58]
[ zaterdag 22 september 2007 ]
Ik denk niet dat ik dit jaar nog een beter concert ga zien dan dat van vanavond. Herbert Grönemeyer gaf een concert waar je alleen maar van kunt dromen. Hij was opgelucht dat dit Nederlandse publiek zo enthousiast reageerde en speelde maar liefst drie uur!Hij heeft een nieuwe cd uit, 12 (beluister het mooiste nummer), en speelde het laatste concert van de bijbehorende tour in de Heineken Music Hall. Voor hem een kleine zaal - in Duitsland speelt hij alleen nog stadions.
Het begon wat ongebruikelijk, namelijk in het Engels. Ik dacht nog - verdomd ook dit wordt nagesynchroniseerd, maar na twee coupletten schakelde hij gelukkig over naar het Duits. Het was snel duidelijk: hij had er véél zin in, de band ook en het publiek ging helemaal mee. Ik had niet gedacht dat deze serieuze muzikant zo'n rasentertainer was. Eigenlijk logisch, met zoveel stadionervaring leer je wel contact maken met je publiek maar ik had nog niet eerder zo'n goeie sfeer meegemaakt in de HMH!
Mijn favoriete cd van hem is zijn MTV Unplugged uit 1995, dus het meeste van voor die tijd ken ik wel, maar vanavond speelde hij voornamelijk recent werk. Geen enkel probleem, want dat bleken tot mijn verrassing prachtige nummers te zijn.
In 1998, hij was toen al jaren een superster in Duitsland, overleden binnen één week zowel zijn vrouw als zijn broer. Na lange tijd kwam hij terug met het ingetogen Der Weg, een eerbetoon aan zijn vrouw (beluister). Probeer dat maar eens in vier minuten te verwoorden. Ik was erg verbaasd dat hij het speelde; dat was wel even een switch. Ik vraag me af of hij het ook tijdens de Duitse concerten heeft gespeeld; hier is het immers vrij onbekend en heeft het minder lading.
Ik was echt ontroerd: na het zingen bleef hij even heel erg in zichzelf gekeerd zitten, de kop in de handdoek, schudde het van zich af en knalde er vervolgens een opgewekt lied in. Want zo moet dat op een gegeven moment.
De sfeer was mede zo goed omdat hij Nederlands sprak met het publiek. Soms wat onbeholpen, maar prima te volgen. Sterker nog, het hoogtepunt van de avond was wel dat hij vertelde over zijn Duitse hit Männer in de jaren tachtig, en dat zijn platenmaatschappij had besloten dat hij dit ook maar in het Nederlands moest opnemen.
Die tekst was boven water gehaald en met een groot stuk papier voor zijn neus zong hij het nog eens voor dit Nederlandse optreden. Lang leve mijn mobieltje; ik heb het gefilmd en je moet het echt even bekijken. De aankondiging en het lied.De zaal stond op zijn kop en de band stond helemaal te glimmen. Herbert vertelde nog dat -ie zenuwachtig was geweest maar dat hij nu dolblij was. Er werden drie, vier toegiften gegeven en toen ze door alle ingestudeerde nummers heenwaren, haalden ze nog wat ouwe klassiekers uit de kast die niet waren geoefend. En zo speelden ze toch nog al mijn favorieten van die fijne Unplugged cd.
Setlist:
Live again
Leb in meiner Welt
Kopf hoch, tanzen
Stück vom Himmel
Musik nur, wenn sie laut ist
Halt mich
Bochum
Alkohol
Ich versteh
Marlene
Spur
Der Weg
Mensch
Bleibt alles anders
Männer
Liebe liegt nicht
Zum Meer
Was soll das
Demo (letzter Tag)
Land unter
Du bist die
Zeit, Dass Sich Was Dreht
Dort und hier
Fanatisch
Bloss geliebt
Flugzeuge im Bauch
Vollmond
Ich will mehr
Zur Nacht
Der Mond ist aufgegangen
Hans [00:21]
[ donderdag 13 september 2007 ]
Had vanavond niets bijzonders te doen, dus ik dacht - ik waag het erop.Dat is het leuke van in Amsterdam wonen: ik ben op de bonnefooi in de metro gestapt met als doel bij de Arena een Police-kaartje voor twintig euro te scoren. Normale prijs is maar liefst 85 euro, maar zo graag wilde ik ze nou ook weer niet zien.
Nee, twintig euro of niet. Bovendien woont een vriend van me in Duivendrecht dus als het niet zou lukken zou ik gezellig op de koffie gaan.
Ik had erop gerekend dat ik zou moeten wachten tot na aanvang van het concert, maar de tweede flip die met een kaartje zwaaide was al akkoord. Hij stond er met een hele vriendenclub en ze wilden snel naar binnen. Twintig euro voor The Police, dat zijn prijzen uit 1980!
Het kaartje was wel wat verkreukeld, maar daar heb ik voor deze keer maar niets van gezegd :-)
En ik zal ook niet klagen over de galmbak die de Arena toch echt wel is. Het voorprogramma, die zoon van Sting die zaterdag ook in de Melkweg staat, kwam helemaal niet uit de verf. The Police zelf klonk veel beter.
Het was beslist geen greatest hits-show, al werden bijna alle singles gespeeld. Wat me opviel was, dat ze niet de meest voor de hand liggende albumtracks hadden gekozen. Hole in my life, Driven to tears, When the world is running down en zelfs de draak Walking in your footsteps. The bed's too big without you werd dan weer niet gespeeld. Gelukkig bleef het tenenkrommend slechte Mother ons bespaard.
Wat ik nog het allerleukste vond, is dat Sting op zijn originele bas speelt. Dat ding is he-le-maal afgeragd. Afgebladderde verf en al, je ziet het hout gewoon (bekijk). Dat is toch ware liefde.
Voor de concertervaring heb ik nog een leuk filmpje gemaakt met mijn nieuwe Sony Ericcsson (bedankt nog Nieuwe Revu!). Die staat hier.
R. (uit A.), ik wens je vrijdagavond heel veel plezier met je favoriete band aller tijden.
Hans [23:58]
[ woensdag 12 september 2007 ]
Je zou niet verwachten dit op Dertigers te lezen, maarreh...Ligt het nou aan mij of ís Gimme More, de nieuwe van Britney Spears, een fantastisch retestrakke single?
Beluister 'm hieronder of bekijk het chaotische en inmiddels heelveelbesproken Video Music Awards-optreden hier.
Ik citeer.
The consensus is clear: Britney Spears performed like she was sloshing blindfolded through mud at MTV's Video Music Awards. No one disputes that the troubled pop princess royally mangled her much-heralded comeback.
Maar die single, die is tóp! Wat zeg jij?
Hans [21:48]
[ zondag 2 september 2007 ]
Vandaag een heel bijzonder concert van Spinvis gezien.
Naar aanleiding van de nieuwe cd Goochelaars en Geesten trad hij in zijn eentje op in de kleine zaal van Paradiso. Bij aankoop van de cd kon je er voor 3 euro een kaartje bij reserveren. Dat is goeie muziekmarketing anno 2007.
Het grote verschil met de keren dat ik hem met band zag, was dat ik nu een idee kreeg hoe hij op zijn zolderkamer is.
Zoals altijd maakte hij heel gemakkelijk contact met het publiek, met een grapje, ontspannen, iedereen er zin in. Hij begon op gitaar, maar na een paar nummers ging hij met vreemde apparaten en samplers in de weer.
Vanaf de tweede rij zagen we precies hoe de geroutineerde performer veranderde in een heel geconcenteerde, gefocuste muzikant. De tijd dat een singer/songwriter zichzelf met een mondharmonica moest redden, is wel voorbij!
Fijne nummers gehoord, in nieuwe uitvoeringen natuurlijk. Oud b-kantje Wespen op de Appeltaart is inmiddels een a-kant en ook live een bijzonder lied. Na een nummer of tien zat het concert erop. Prima concert, niks mis mee, maar het applaus was enorm en eigenlijk een beetje buiten proportie.
Maar dit was dan ook een exclusief concert voor de snelle kopers van de nieuwe cd. Dat zijn de mensen die zijn muziek al erg waarderen.
Hij nam het applaus aanvankelijk opgetogen in ontvangst. Maar toen het applaus aanhield en zelfs een staande ovatie werd, zag je hem wat verlegen worden. Dit applaus was duidelijk niet alleen voor dit concert bedoeld.
Daar is een term voor, maar die ga ik nu even niet tikken.
Half uurtje later was de tweede show, ben benieuwd hoe die was. Dat hoor ik vast nog van R. Of was jij er ook?
Hans [21:37]
