In je dertiger jaren maak je een belangrijke beslissing. Je metabolisme verandert, nachten doorhalen begint problematisch te worden, om over de gevolgen van roken en drinken nog maar te zwijgen.
Vroeg of laat maak je in je dertiger jaren, bewust of onbewust, de belangrijke beslissing: hou ik mijn uiterlijk bij of laat ik het erbij hangen. Daarom ben ik altijd heel benieuwd hoe leeftijdsgenoten eruit zien.
Er is nu een fantastische manier om daar achter te komen. Kunstenaar Spencer Graham is de site Blue Monday Owners Club begonnen. Eigenaren van de originele 12 inch van New Order's Blue Monday worden opgeroepen een foto van zichzelf met het legendarische artwork van Peter Saville in te sturen.
Is er een plaat die meer in de doelgroep van deze blog past dan Blue Monday? Ik durf te wedden dat vier op de vijf bezoekers het in de kast hebben staan, in originele hoes of niet.
Ik kocht de oorspronkelijke editie toen -ie uitkwam, later de editie met limited edition free "second class" 9 track b-sides cd, toen de versie waarbij je de hoesfoto kon veranderen. Bij de Deluxe editie, die ik vandaag op het Waterlooplein tegenkwam, zit ook een extra cd met nóg meer bonusnummers.
Het klinkt haast belachelijk, maar ik heb de cd vandaag natuurlijk weer eens - na lange tijd - gedraaid en mijn god wat is het toch een prachtplaat.
Hier, luister zelf nog eens. Something Changed, met de prachtige eerste regel "I wrote this song two hours before we met"
Vijf exemplaren en geen cent spijt! Oh, en het vijfde exemplaar? Dat is de vinyl langspeelplaat die ik vanwege de hoesfoto aan een bruidspaar van Pulp-fans kado gaf.
De onvermijdelijke vraag is nu natuurlijk, welke plaat heb jíj meerdere malen in de kast staan? Hans [19:38]
Och ik ben weer helemaal dol op een plaat. Wanneer was de laatste keer dat je niet kon stoppen een album te draaien?
Het is jammer genoeg al even geleden dat ik werd geraakt door een recente cd; ook deze komt uit een ver verleden.
4Our clicks van Nasmak komt uit 1982. Wat een geweldige plaat is dat! Ik had geen idee. Ik heb 'm gevonden (hier) dankzij een reactie op deze site een maand of twee geleden.
Het is zo'n hoekige, blanke danceplaat vol tegendraadse ritmes, die toch swingt als een tierelier. Denk Talking Heads, (de bassist van) Japan, Shriekback en Bloc Party. Kun je tegenwoordig nog prima mee wegkomen. Zeker als Dertiger!
Horen? 4Our Clicks blijkt verrassend genoeg niet op cd te zijn uitgebracht, maar bij Fonos ("het Nederlands Muziekarchief dat zorg draagt voor het nationale muzikale erfgoed") kun je fragmenten beluisteren. (update: hier staat -ie ook)
Als je net als ik wilt weten hoe het 25 jaar later met de bandleden is, word je op je wenken bediend: hier is een compleet artikel uit 2006 over de plaat.
En als je me een recente cd kunt aanbevelen die me echt weer eens kan grijpen, dan graag. Dat is al veel te lang geleden! Hans [20:34]
Weblog voor dertigers die nog altijd van alternatieve muziek houden.