[ maandag 31 maart 2008 ]
Herinnert u zich deze nog nog nog?
Of was u wellicht meer van TDK?
Ik heb vorig jaar mijn cassettedeck naar de Kringloop gebracht, driekwart van mijn bandjes weggegooid en de onvervangbare in een doos op zolder gestopt. Je weet wel, nummers getaped van de radio, dat je de dj aan het eind nog net "Wa..." hoort zeggen voordat de volgende alweer begint.
Voor wie gevoelig is voor dat sentiment, deze prachtige site met dank aan P.
En wat heb jíj met je bandjes gedaan?
Hans [20:45]
[ zaterdag 29 maart 2008 ]
Vanmiddag de hele Top-40 geluisterd tijdens het hardlopen. Dat viel helemaal niet tegen, er staan een paar supergoeie nummers in. Wat me het meest opviel is dat Alicia Keys voor haar nieuwe single overduidelijk heeft geleend van Purple Rain. Nu had ze How Come U don't Call Me Anymore natuurlijk al eens gecovered, maar ik ben benieuwd of Prince ook credits krijgt voor Like you'll never see me again. Het begint zoals de albumversie van Purple Rain eindigt en er zit nog een ander bekend thema in.
Had je 'm al gehoord? Los van deze **exclusieve onthulling** is het nummer natuurlijk ook dik in orde.
Hans [15:24]
[ woensdag 26 maart 2008 ]
Zo nu en dan is er weer zo'n band die ineens een buzz genereert. Ditmaal is het Vampire Weekend, zoals je al dacht genoemd naar een b-, wat zeg ik, z-horrorfilm. Het is een alternatief bandje uit New York met een leuke edge: ze zijn niet vies van een Afrikaanse sound. Ik las een mooie recensie van hun cd, waarin deze werd bestempeld als Is This It meets Graceland. Zijzelf noemen zich "Upper West Side Soweto".
Ze doen het zo goed, dat ze hun tour hebben moeten onderbreken voor een optreden in Saturday Night Live, ze zijn al bij David Letterman geweest en bij Later with Jools Holland.
Benieuwd? Beluister het snelle A-Punk
Op 20 mei aanstaande staan ze in De Melkweg. Die Afrikaanse beats swingen als een gek dus ik sta vooraan. Tickets zijn deze week in de voorverkoop gegaan - wees er snel bij!
*update* het concert is inmiddels uitverkocht.
Hans [20:16]
Ach wat is dit jammer. Na Boudisque sluit nu ook Get Records de deuren (het hele verhaal).Ik liep er de deur niet plat, maar kwam toch wel regelmatig even neuzen. Ik weet nu al dat ik de onmiskenbare geur van die winkel zal gaan missen.
Werkelijk elke keer dat ik daar binnenliep heb ik het me afgevraagd: wát is toch die geur! Een zurige houtlucht, lijkt het wel. Tot 1 juli aanstaande hebben we nog de tijd daarachter te komen, want dan valt het doek definitief.
Hans [19:43]
[ zondag 16 maart 2008 ]
Ik had nog een platenbon liggen die op moest en zo vond ik al snel de verzamelaar Retroactive van de Stereo MC's en Back To Mine van Faithless, die ik vanwege dit nummer altijd al wilde. Phantasio heeft onlangs een drie-voor-een prijssysteem ingevoerd dus je begrijpt... ik cd's klepperen.Gedurende de zoektocht stond die mooie nieuwe cd van Duffy op, die jij in de voorbije weken wellicht ook al gehoord hebt. Is Mercy niet de hit van het jaar?!
Het gesprek met de verkoper kwam natuurlijk al snel op Amy Winehouse, en dat Back to Black elke week nog flink verkoopt. Niet zoals de nieuwe Nick Cave, waarvan de verkoop na een maand of drie opdroogt, maar zoals Dark side of The Moon, die maar blijft verkopen.
De woordgrap Duffy Springfield is in zo'n gesprek snel gemaakt en geïnspireerd vulde ik mijn stapeltje aan met Dusty in Memphis uit mijn geboortejaar 1968. Another one buys a dust. Typisch zo'n plaat die in alle lijstjes staat maar die ik nog niet ken.Ben eigenlijk wel benieuwd, welke niet-recente cd heb jij de afgelopen tijd nog gekocht?
Hans [13:00]
[ woensdag 12 maart 2008 ]
Man man ik swing hier helemaal de tent uit.Een dikke week geleden browsde ik naar de site van Everything But The Girl. Ik had Eden opstaan en dat is dan soms wat je doet. Blijkt Ben Watt uit die band een ontzettend interessante man te zijn.
Begin jaren negentig krijgt hij een vrij zeldzame ziekte, zeg maar zo'n Dr. House-ziekte, waarbij zijn immuniteitssysteem zijn eigen lichaam aanvalt. Genezen verklaard schrijft hij er een boek over, Patient: The True Story Of A Rare Illness, dat heel goed ontvangen wordt.
Vervolgens begint hij met een vriend te dj'en in Londense zaaltjes. De formule, relaxte house op zondagmiddag met lage entree en een ontspannen sfeer, slaat enorm aan. Onder de naam Lazy Dog groeien deze middagjes uit tot populaire feesten - met een bijbehorende cd-release. Op basis van de veelbelovende verhalen schafte ik me deze cd gisteren ongehoord aan.Cd 1 is gemixt door Ben Watt zelf, cd 2 door zijn maat Jay Hannan. Deep house, relaxte jazzy swing zeg maar, met een vette beat. Swingt als een tierelier, ik stuiter al twee dagen door het huis. Ik ben helemaal niet thuis in deze stijl, dus ik ben al aan het grasduinen wat er nog meer is, maar voorlopig wil ik alleen genieten van deze dubbelaar. Benieuwd? Hier staan een paar samples.
Voor andere House-fans: Ben Watt's boek staat in zijn geheel online.
Hans [19:52]
[ zondag 9 maart 2008 ]
De prijs voor beste titel valt deze week bij de All Music Guide, bij een artikel over een beroemd kerkhof in Wenen.
Hans [20:55]
[ maandag 3 maart 2008 ]
Vanmiddag 1969 Live van de Velvet Underground weer eens gedraaid, met die heerlijk lange, hypnotiserende versie van What Goes On (beluister het origineel). Het is altijd leuk om de plaatrecensie van de All Music Guide te lezen, want die zit er vaak bovenop. In die van 1969 Live wordt geschreven dat er amper live-opnames zijn uit 1967 en 1968, de toptijd van de bananenplaat en White Light/White Heat.
Noem het toeval, maar ik lees net dat er live-opnames uit 1967 boven water zijn gekomen. As we speak hoor ik een kick-ass versie van Sister Ray, opgenomen via de PA.
Als je hier klikt, heb jij hem ook!
Hans [19:17]
