[ donderdag 29 april 2004 ]
Koninginnedag! Gezellig! De leukste dag van het jaar wat mij betreft, zeker hier in Amsterdam.Om je alvast in de stemming te brengen, zou ik je natuurlijk een lied van Queen kunnen aanbieden, maar wellicht dat je daar als bezoeker van deze weblog-voor-dertigers-die-nog-altijd-van-alternatieve-muziek-houden niet echt op zit te wachten.
Een cover dan maar, van een band die wél in het plaatje past. Hier is Laibach, met One Vision (mp3).
Veel plezier morgen!
Hans [18:30]
[ dinsdag 27 april 2004 ]
Die hele pittige vraag uit de Parool-muziekquiz van vorige week was dus Deep Purple.*gaap*.
En wat mag het deze week zijn?
Hans [18:15]
[ maandag 26 april 2004 ]
Wie regelmatig muziekbladen leest, komt ze steeds weer tegen: de stoplappen van de muziekjournalistiek.Ook deze plaat zal zijn weg naar de liefhebber wel weten te vinden.
Deze band timmert al heel wat jaartjes aan de weg
De plaat was een zware bevalling
en natuurlijk
Kortom: de liefhebbers weten genoeg.
In het forum van De Subjectivisten vond een paar maanden geleden een uitwisseling van dit soort - ik durf het bijna niet meer te bezigen - hemeltergend proza plaats. Zo herkenbaar!
Ik lag echt te gillen om het rijtje podiumbeest. gitaarbeul. strot. puike popsongs. basbeul. enigmatische frontman. drumbeest.
Wie durft na het lezen Bruce Springsteen nog The Boss te noemen? Of David Bowie een muzikale kameleon?
Goed. Mij hoor je niet meer roepen dat het een verplichte aanschaf betreft, die je blind kunt kopen...
Hans [21:37]
[ donderdag 22 april 2004 ]
Zo nu en dan verschijnt er een cd, die je op de dag van release al wilt hebben. Over een paar weken is dat zeker het geval, maar de release van deze week is Kill Bill volume 2.
Na de welhaast legendarische soundtracks van Reservoir Dogs en Pulp Fiction ben ik steeds weer reuze benieuwd wat Quentin Tarantino nu weer uit de donkere krochten van de muziekgeschiedenis heeft opgediept.
Heb de cd gisteren aangeschaft, maar nog maar tweemaal kunnen beluisteren. Het enige wat ik kan melden is dat Goodnight Moon van Shivaree (fragment) een broeierige meedeiner is, die niet had misstaan in From Dusk Til Dawn.
Net zoals David Bowie tijdens zijn slappe periode extatisch moet zijn geweest toen Nirvana, dé wereldact van dat moment, zijn Man Who Sold The World coverde, zal Malcolm McLaren even flink door de huiskamer zijn gesprongen toen hem het nieuws bereikte dat Tarantino zijn About Her (fragment) wilde gebruiken.
Helaas voor onze harige vriend, maar de George Baker Selection mag niet in de herhaling. Johnny Cash wel; was zijn Tennessee Stud (fragment) al verwerkt in Jackie Brown, hier zingt hij A Satisfied Mind (fragment).
Dat klinkt minder Oosters dan Kill Bill volume 1 was. Ik heb Volume 2 (trailer / officiële site / heftige Japanse site) nog niet gezien, dus ik mis de associaties met de filmbeelden, maar ik krijg er al wel spaghetti-western gevoelens bij. Don't Let Me Be Misunderstood, van Santa Esmeralda uit Volume 1, was daar een voorbode van, denk ik nu.
Mmmmm... spaghetti!
Hans [20:44]
[ maandag 19 april 2004 ]
Met alle publiciteit van de laatste weken zal het je niet verbazen dat ik weer vrij veel Morrissey heb gedraaid. Hierdoor ben ik trouwens vooral Why Don't You Find Out For Yourself van het album Vauxhall and I op waarde gaan schatten.Afgelopen zaterdag sloeg ik Het Parool open om daarin Rop Janze tegen te komen.
Deze Noord-Hollandse artiest blijkt de helft te zijn van de Poëzie Jukebox, een paar jaar geleden mijn persoonlijke favoriet op Koninginnedag. Voor één euro declameerde deze jukebox, twee met sandwichborden behangen kerels, uit het hoofd mijn favoriete gedicht van J.C. Bloem.
Zaterdag stond Janze in de krant met onderstaande foto. En die kwam me bekend voor... klik er maar eens op.
Hans [19:17]
[ donderdag 15 april 2004 ]
Jazeker, de voeten uit de muziekquiz van Het Parool van vorige week behoren inderdaad George Michael toe.
Die staan voorop de overigens prachtige cd Patience (kijk & luister).
Maar wat is in 's hemelsnaam de oplossing van deze week?
Hans [22:41]
[ woensdag 14 april 2004 ]
Helaas, Waterstone's had de nieuwe New Musical Express vanochtend nog niet binnen.
Niet getreurd: het interview met Morrissey staat hier.
Hans [20:21]
[ dinsdag 13 april 2004 ]
Nog een maandje wachten, dan zijn we de quarry.
Tot die tijd worden we overspoeld met informatie over Morrissey. Dat vind ik niet zo erg.
Hier is een pdf van het originele persbericht. Daarbij de krenten uit de pap van het komende publiciteitsoffensief:
De eerste editie van You Are the Quarry bevat een bonus dvd;
Morrissey staat deze week op de cover van de NME - met het eerste interview in 12 jaar na een heftige ruzie tussen het blad en de zanger;
Zijn inmiddels al wat oude kop staat dan op 19 mei opnieuw op de cover, vanwege het uitverkochte concert in Manchester (mét voorprogramma Franz Ferdinand);
Op 14 mei zit -ie in de show van Jonathan Ross én in Top of the Pops en op 21 mei speelt hij drie nieuwe nummers in Later With Jools Holland.
Ik programmeer vast de tivo.
Oh, en verder stond er eerder deze week een interview in The Guardian.
Die cover van deze week brengt me terug naar 1986 toen ik, scholier nog, elke dinsdag in de middagpauze naar de boekhandel racete om de nieuwe NME te kopen. Wellicht een bekend gevoel voor dertigers: het is alweer 18 jaar geleden dat onderstaande cover op me lag te wachten.
Was niet de eerste of laatste keer, maar wel de enige keer dat een verdere beschrijving overbodig was. Als je van Wildeiaanse teksten houdt, moet je het interview uit dat blad maar eens lezen. Klik daarvoor op de foto.
Hans [20:44]
[ zondag 11 april 2004 ]
Het Parool is overgeschakeld op tabloidformaat.Om de mensen er snel aan te laten wennen kost -ie tijdelijk op zaterdag maar één euro, en is de muziekquiz deze week extra gemakkelijk!
Hans [10:30]
[ zaterdag 10 april 2004 ]
Het moet voor een beginnende, succesvolle band een vreeemde gewaarwording zijn. Eerst moet je hemel en aarde bewegen om überhaupt op te kunnen treden, dan slaat de vlam in de pan en word je in alle hectiek van de ene kant van de wereld naar de andere gevlogen om je liedjes te spelen.
Zo werd Franz Ferdinand onlangs uit het vliegtuig meteen doorgereden naar de studio's van radiostation KCRW in Santa Monica, Californië.
Je kunt nu deze hele sessie bekijken. Ze spelen natuurlijk de beste nummers van hun debuut-cd; da's denk ik vooral leuk als je over de band hebt gehoord en nu wel eens wat meer wilt weten. Oh, en er is ook een nieuwe single; bekijk hier de video van The Dark of the Matinee.
Hans [10:15]
[ woensdag 7 april 2004 ]
Ik vind het leuk hoor, een rijtje Hitchcock-dvd's in de kast te hebben staan, maar om eerlijk te zijn bekijk ik ze niet zo heel vaak. En die collector's edition van Jackie Brown is ook prachtig mooi, maar staat voornamelijk stof te vangen.
Hoe anders is het gesteld met muziek-dvd's. Die verkopen als warme broodjes en worden in dit download-tijdperk gezien als de laatste stuiptrekking van de muziekindustrie zoals we die kennen.
En ja, ik vind het fantastisch om Neil Finn een prachtige versie van There Is A Light That Never Goes Out te zien spelen, met componist Johnny Marr van The Smiths op gitaar. Stukje horen?
Deze week is er een welhaast verplichte aanschaf, want Prince's concertfilm Sign "O" the Times uit 1987 is nu uitgekomen op dvd. Volgens het persbericht is Nederland zelfs het eerste land waar -ie is uitgebracht. Terecht, want het concert is tenslotte opgenomen in Rotterdam.
Het album Sign "O" the Times is - samen met Dirty Mind - de enige Prince-plaat die ik nog regelmatig uit de kast haal. Deze film bevat alleen maar nummers van dat dubbelalbum, waaronder een werkelijk fantastische versie van Forever In My Life (fragment).
Een geweldige film dus, maar tot mijn spijt valt de beeldkwaliteit erg tegen. Verder zijn de extra's beperkt tot de trailer en - soms erg grappige - ondertitels. Het is bepaald geen slechte aankoop, maar voor mijn gevoel had er meer ingezeten.
Op zoek naar wat achtergrondinformatie kom ik er een complete discussie over tegen. Mocht je zelf een aanschaf overwegen, moet je deze echt eerst even lezen.
En welke muziek-dvd's heb jij in de kast staan?
Hans [19:40]
Een paar jaar geleden kwam ineens alle goeie muziek uit Frankrijk. Air en Daft Punk scoorden enorm.
De compacte pop van Phoenix misstond niet in dit rijtje, maar brak nooit echt door.
Jammer eigenlijk, want een nummer als If I ever feel better (beluister) zou ik elke dag wel kunnen horen.
Sinds kort is er een nieuwe cd uit, en die kun je in zijn geheel beluisteren op Radio Phoenix. Typisch muziek terwijl u werkt.
Hans [08:41]
[ zondag 4 april 2004 ]
Wist je dat... (rubriek vol gegarandeerd nutteloze hitfeiten)...O Superman van Laurie Anderson is gebaseerd op een aria? Om precies te zijn O Souverain uit de opera Le Cid van de Franse componist Jules Massenet.
Jaa, dat lees je alleen hier.
Hans [21:51]
[ donderdag 1 april 2004 ]
Bedankt Roel: het concert van Belle & Sebastian staat inmiddels online bij 3voor12.
Om precies te zijn, hier!
...en ook staan er concertrecensies bij Unburst Bubbles en Coert.
Hans [18:37]
Bij het tikken van een stukje over muziek komt het regelmatig voor dat ik zit te schipperen tussen de verschillende woorden om een lied te beschrijven. Het kan natuurlijk domweg een lied zijn, maar ook een nummer of zelfs een track. In uitzonderlijke gevallen kom ik weg met "superhit".
Bij het stuk van vandaag hoef ik niet lang na te denken, want Belle & Sebastian maken liedjes.
De Schotse band speelde vanavond in Vredenburg.
Wie nog denkt dat Belle & Sebastian een duo is, kan ik vertellen dat ik vanavond een paar gitaristen zag, een viool, een cello, een hoorn, achtergrondzangeressen, een dwarsfluit, bas en een paar keyboards. De band bestaat volgens mij uit meer leden dan KC & the Sunshine Band!
Dear Catastrophe Waitress, de onvolprezen laatste cd, werd praktisch helemaal gespeeld. Maar het publiek wilde ook oude liedjes horen en zo nam de band de tijd om een mooie dwarsdoorsnede uit de rest van het oeuvre te spelen.
En wat een verschil met Kraftwerk afgelopen maandag zeg! Waar de Duitsers minder dan tien woorden spraken, babbelden de bandleden honderduit met het publiek en met elkaar. Volgens mij is Belle & Sebastian een leuke band om lid van te zijn.
Ik ken eigenlijk alleen de nieuwe plaat vrij goed, maar wat me opviel was dat veel liedjes tijdloos zijn. Vele hadden ook uit de vroege jaren zeventig, of eerder nog, kunnen komen. Dat werd goed geïllustreerd door de gedurfde - en rammelende maar wie maalt erom - uitvoering van Good Vibrations.
Het was gewoon een leuk feestje. Band en publiek hadden er zin in, niemand deed moeilijk, zelfs tijdens de meest rustige nummers kon je een speld horen vallen. Mooie liedjes van aardige mensen, voor aardige mensen.
Horen? Hier zijn Asleep on a sunbeam (realaudio) en Wrapped up in books (realaudio).
Of wil je nog even verder lezen? Er waren vanavond namelijk nog wat andere webloggers, sprak hij eufemistisch. Gaat u door naar Merel Roze, George, Mijn Kop Thee, Dubbel Mono, Jnnk, Nicole Blommers en er zijn er ongetwijfeld nog veel meer.
Hans [02:16]
