[ dinsdag 31 mei 2005 ]

Van de Canadese singer/songwriter
Ron Sexsmith heb ik alle cd's in huis. Hij speelt elk jaar wel eens in Nederland; ik ga trouw, koop gelijk de nieuwe cd en laat 'm dan meteen even signeren.
In de loop der jaren is er zo een rijtje van zeven cd's in mijn kast gegroeid. En wat je niet vaak meemaakt: de laatste,
Retriever, is zelfs de beste. De stroom prachtige nummers gaat gestaag door (
overtuig uzelf!).
De meeste muziekbladen schrijven wel over hem, toch is hij hier niet heel bekend. Gisteravond speelde hij dan ook in de bovenzaal van
Paradiso. Kickte hij vorig jaar nog
ass met een band in
De Helling te Utrecht, ditmaal speelde hij met vaste drummer Don Kerr (met zo'n naam kún je geen groot licht zijn) een akoestische set in die kleine ruimte in Amsterdam.
Hierdoor werden voornamelijk de intieme nummers gespeeld en waar ik al op gehoopt had, gebeurde ook. Hij speelde
In A Flash al vrij snel in de set (
filmpje van 5,5 MB).
Na afloop van het concert kwam ik 'm nog even te spreken en toen heb ik hem in drie zinnen verteld wat het nummer voor me betekent. Normaal krijg ik daar kromme tenen van, maar nu leek het me wel gepast. Hij reageerde sympathiek en begrijpend.
Hans [19:23]
[ zondag 29 mei 2005 ]

Ken je dat gevoel, je vindt een ouwe platenbon in een la en dat die dan ook meteen op moet?
Ik heb de afgelopen, heftige dagen veel autogereden en in de speler zat de nieuwe aanwinst: de twintigste
Back To Mine.
Dat is een serie cd's waarbij artiesten als
Underworld,
New Order en
Tricky hun eigen inspiratiebronnen doormixen op een lekker cd'tje.
Deze Back To Mine is een dubbel-cd, met de favoriete nummers van de
Pet Shop Boys. Disc 1 is van Chris Lowe, disc 2 van Neil Tennant.
Tennant mixte een combinatie van neoklassiek en voortkabbelende electronica; Chris Lowe zaagt van dik hout planken met Italopop anno 1982. Je hoort dan domweg Pet Shop Boys met andere stemmen en rare Italiaanse accenten! (
voorbeeld)
Niet verwonderlijk, dat de combinatie van de twee heren heel beschaafde dance oplevert. Hun levendige geluid met de bekende melancholische ondertoon bleek deze week voor mij de juiste muziek.
Het gebeurt me niet vaak meer dat ik een interessant interview met een popartiest tegenkom, maar de Pet Shop Boys zijn altijd de moeite waard. Via
Stereo vond ik ooit
dit heerlijke interview, en over de nieuwe release vond ik
deze.
Hans [09:49]
[ dinsdag 24 mei 2005 ]
In a Flash - Ron Sexsmith (
mp3)
The end must come for some good reason
I've heard it said before
To everything a time and season
What was this season for?
In a flash, in a flash
There one moment and gone in a flash
Think of all the strangers you've encountered
In cafes or subway trains
Or lined up at this water fountain
One drink and on your way
In a flash, in a flash
There one moment and gone in a flash
When hopes are rising like a rocket
When cups are overflowing
When hearts were filled like children's pockets
It's then I'll hear your song
In a flash, in a flash
There one moment and gone in a flash
Our eyes can't help but disbelieve this
Bad news and even though
The end must come for some good reason
Right now I just don't know
In a flash, in a flash
There one moment and gone in a flash
There one moment...
Gone in a flash
Voor mijn vriend Jelle.
Hans [19:32]
[ dinsdag 17 mei 2005 ]
Meer dertigers zullen dit gevoel kennen: naarmate je ouder wordt zie je vaker elementen uit de alternatieve popcultuur van vroeger de mainstream insluipen.
Ik reed de afgelopen weken een paar keer over de
A28 en bij
Zwolle draaide mijn nek zo ver mogelijk mee met onderstaand billboard voor een nieuwbouwproject.
Nirvana's
Nevermind is alweer veertien jaar oud en zo zijn de fans van toen nu veertien jaar ouder. Sommige zijn vormgever geworden!
Hans [11:13]
[ zaterdag 14 mei 2005 ]

Voor de
tweede keer binnen enkele maanden speelde de
Arcade Fire deze week in Amsterdam (
forum). Hoewel ik niet echt in de stemming was, heb ik toch genoten.
Ik moet de prachtige cd van de band inmiddels veertig, vijftig keer gedraaid hebben en wat is het toch mooi om dan een band te zien. Het hele concert draait om je favoriete plaat van het moment.
We stonden ergens achterin met een uitstekend overzicht over de zaal, en bij één van mijn favoriete nummers - een heel delicaat lied (
beluister) - zag ik een of andere fan meeklappen, zo met zijn handen boven zijn hoofd. Je kent dat wel, zo'n rockpose. Wel, omdat ik me zo verbonden voel met dat nummer voelde ik mijn tenen krommen; ik vond het gewoonweg genant.
Ben benieuwd hoe het de Arcade Fire verder zal vergaan. Sinds
Pitchfork het album een
9,7 gaf worden ze enorm gehyped. Grote artiesten verdringen zich om zich met de band te associëren, zoals
David Bowie, en
hier is een clip van
David Byrne die met de Arcade Fire
This Must Be The Place (Naive Melody) van de
Talking Heads speelt.
Het concert van afgelopen woensdag kun je overigens binnenkort - net als het vorige - bekijken op
Fabchannel.
Dit alles brengt me op de vraag: welke bands heb jíj op het juiste moment gezien?
Hans [08:56]
[ vrijdag 6 mei 2005 ]

Toepasselijk genoeg vandaag een concert gezien in platenwinkel
Concerto. Ik meldde
een paar dagen geleden al dat
The Frames er een
instore optreden zouden doen.
Het was een prima concert; het eerste nummer
Finally (
fragment) was meteen heel intens en ondanks dat het in een winkel was, reageerde het publiek zeer uitbundig. Ik kan het nummer zo snel niet online vinden, maar beluister 'm maar eens via je favoriete muziekslurper.
Hoewel ze in Ierland zo ongeveer
even populair zijn als
U2, viel me op hoe verlegen de zanger eigenlijk is. Hij wist tussen de nummers door amper wat te stamelen. Toen ik later m'n cd liet signeren, bleek hij dan ook alleraardigst.
Ik vroeg de band gelijk waarom ze eigenlijk alleen een instore deden - ze staan tenslotte niet geprogrammeerd in
Paradiso of
Melkweg. Ze blijken vanavond in
Barend en Van Dorp te spelen; toen ik ze meldde dat dat maximale
exposure betekent, reageerden ze oprecht blij verrast.
Net bedacht ik me dat het wachten nu is op
Vanessa Paradis in Paradiso, of is dat wat te ver gezocht?
Hans [21:48]
[ woensdag 4 mei 2005 ]

En zo blijkt de
Parool Muziekquiz
van vorige week opnieuw door een vaste bezoeker van deze site te zijn gewonnen. Van harte,
Q.! Weet je al waar je 'm aan gaat besteden?
Voor wie nog eens een poging wil wagen - zoals ikzelf - staat
hier de nieuwe opgave.
Hans [17:32]
[ dinsdag 3 mei 2005 ]

Och wat is
Koninginnedag toch altijd weer een feest. Keerde ik vorige week nog onverrichter zake terug uit de
Fame omdat
Vertigo van
Groove Armada (
beluister) uitverkocht bleek te zijn; zaterdag vond ik 'm voor twee lullige euro's.
Zo ook
Speakerboxx/The Love Below van
Outkast,
Ole Coltrane van
John Coltrane,
Hurricane Bar van
Mando Diao en die laatste van
Nancy Sinatra.
Oh, en dan die lui die net een eighties party hadden gegeven; ik kocht een heel stapeltje dvd's van ze, zoals die
Greatest Hits van
the Cure met als bonus een heel fijn unplugged optreden en een
schijf vol met eighties troep (
the Pasadenas,
Spargo,
The Romantics en
Yazoo), maar wél met daarop de originele
Toppop-clip van
Doe Maar's
De Bom. Geweldig!
En dan een euro voor een cd die ik destijds heb gemist,
Come on feel the Lemonheads. Die kon ik niet laten liggen, maar is dat wat?
Big Gay Heart was altijd al een absolute favoriet van me, maar verder ken ik de cd eigenlijk niet.
Verder ook nog gefeest hoor, maak je geen zorgen. En jij, wat heb jij nog gescoord?
Hans [19:11]