[ maandag 31 januari 2005 ]
De Koekwis zit er alweer op; het was wat mij betreft weer een enorm gezellige boel. Het leuke aan een kwis presenteren, vind ik als je al die koppen diep ziet nadenken, aan het einde van het fragment de melodie verder ziet neurieën en vervolgens in een euforische blik ziet uitbarsten.
Q. en ik hebben zeven rondes gemaakt, en één daarvan kun je nog eens beluisteren. Die kreeg de hele tent aan het meezingen.
Het gaat om de ronde What's the Vector, Victor, wat slaat op Vic van der Reijt die ooit de beste Nederlandstalige covers verzamelde.
Q. heeft talloze vochtige platenkelders doorzocht om je uiteindelijk 16 buitenlandse nummers te laten horen, die de basis waren voor onvervalste Nederlandstalige klassiekers.
Je zult een paar keer verbaasd staan dat het geen origineel Neerlands product is!
Elk vijfde nummer is omgekeerd: dan hoor je iets Nederlands, waarbij het de vraag is wat het origineel was.
Hier zijn de fragmenten die je hoort, veel plezier ermee!
Download fragment 1 tot en met 10 (realaudio)
1. Dusty Springfield: You Don’t Own Me
2. Burt Bacharach & Hal David: Marriage French Style
3. Dean Martin: Send me the pillow
4. Lil Babs: Ar du kar i mej annu klas goran?
5. Alias Berger: Veenhuyzen
6. Austin Roberts: Rocky
7. Daniel Boone: Daddy don’t you walk so fast
8. Renée & Renato: Save your love
9. Edith Piaf: Une enfant de seize ans
10. Janse Bagge Band: Nuuj helden
Download fragment 11 tot en met 20 (realaudio)
11. Alan Stivell: Son ar ghistr
12. Roberto Carlos: Verde e amarelo
13. Carlo Buti: La piccinina
14. Jean Ferrat: La montagne
15. Henk Spaan: Stille Willem
16. Patty Pravo: Pazza idea
17. Joe Dolan & Kelly Marie: Sister Mary
18. Sven Ingvars: Fröken Fräken
19. Riccardo Foglio: Storie di tutti i giorni
20. Raymond van het Groenewoud: Een beetje tederheid
Hans [20:09]
[ donderdag 27 januari 2005 ]
Nog even een reminder voor komende zondag; dan is het weer popquiz in Café De Koe! Gemaakt en gepresenteerd door Q. en mijzelf.
Vanaf 14.00 uur ben je, met je team van maximaal drie personen, van harte welkom aan de Marnixstraat 381 te Amsterdam. Da's vlakbij het Leidseplein.
Inschrijving is ter plaatse en het is misschien leuk om alvast na te denken over je teamnaam; er is inmiddels een traditie ontstaan van grappige vondsten als 665 - The Neighbour of the Beast, Stop Making Senseo en Battlestar Aguilera!
Hans [19:23]
[ maandag 24 januari 2005 ]
Zet jij bij tijd en wijle de debuutplaat van de Stone Roses nog wel eens op? Dan heb ik goed nieuws voor je.
De Britse indie-stonerpop van de vroege jaren negentig is alive and well en te beluisteren op de debuutplaat van de band Kasabian.
Ik kocht 'm op de gok en hoewel het eerste nummer (fragment) me in eerste instantie een Oasis-outtake leek, was ik na vijf nummers helemaal verkocht.
Een mooie combi van dromerige muziek met dansbare beats (zoals in het nummer Cutt Off, fragment); behalve de Stone Roses, hoor ik er strakke Happy Mondays, Primal Scream en Spiritualized in terug.
L.S.F. (fragment) is een lekkere pophit en Butcher's Blues (fragment) doet me vervolgens dan weer denken aan La Femme d'Argent van Air (luister maar eens).
Anyhoo, bij de derde keer draaien weet ik waar ik woensdagavond zal zijn. Ze spelen dan namelijk in de Melkweg.
Wees daar of wees vierkant!
Hans [18:36]
[ zaterdag 22 januari 2005 ]
Zo'n plaat waarvan je heel veel verwacht hebt en die dan de keiharde boodschap overbrengt: het is voorbij met deze band. Ken je dat gevoel?
Deze overdenking noopt mij tot de volgende vraag: wat is jouw schoolvoorbeeld van een kloteplaat door een geweldige band?
Hans [17:11]
[ maandag 17 januari 2005 ]
Okee, okee. Ik beken! It was me!
Ik had al eens geschreven over mijn ontmoeting met Smiths-gitarist Johnny Marr. Dat ik helemaal het noorden kwijt was en niet meer wist wat ik moest zeggen.
Het enige dat ik wist te bedenken bezorgt me nu nog wel eens kromme tenen.
De enige zin die me te binnen schoot was namelijk Thank You For The Music.
Ja, dat heb ik echt gezegd.
Tegen de gitarist van mijn favoriete band. Dát heb ik tegen hem gezegd.
Ik schiet nog wel eens midden in de nacht wakker en dan denk ik - Thank You For The Music.
Nu heeft Els een soort Lieve Mona-rubriek bij De Subjectivisten, waarin ze schrijft over alledaagse muziekproblemen. Gelukkig blijk ik niet de enige te zijn, die op zo'n belangrijk moment is dichtgeklapt. Lees maar eens.
Toch heb ik begrepen dat Els niet echt wordt overspoeld met nieuwe problemen. Dus als je iets mankeert, stuur dat dan naar haar toe (met een cc'tje in het reageervak hieronder).
En doe alsjeblieft je best. Dan wordt mijn Thank You For The Music tenminste snel naar het archief verbannen.
Hans [21:54]
[ zondag 16 januari 2005 ]
Meat is Murder is één van de minder bekende albums van The Smiths. Ondanks dat kent de gemiddelde fan 'm natuurlijk van voor naar achteren en van achter naar voor.
Voor deze liefhebbers heeft de Smiths-site Cemetry Gates iets heel bijzonders. Een originele uitzending van The Old Grey Whistle Test uit 1985 waarin de band de laatste hand legt aan de nieuwe plaat.
Leuk om te zien hoe Andy Rourke in de studio zijn baspartij voor That Joke Isn't Funny Anymore inspeelt en hoe Morrissey en Johnny Marr Nowhere Fast overduidelijk playbacken voor de camera.
Het is een Quicktime filmpje van bijna negen minuten en ongeveer 22MB (hiero).
Hans [14:00]
[ dinsdag 11 januari 2005 ]
Van Swans kreeg ik het inmiddels wijdverspreide stokje toegestoken. Een estafette met vijf vragen, die ik vlijtig ben gaan beantwoorden. Gaat -ie.1. Wat is de totale grootte aan muziekbestanden op je computer?
Op dit moment 42,2 Gbyte. Hm. Misschien zou ik eens wat moeten deleten.
2. Wat is je laatst gekochte cd?
Toevallig ben ik vandaag in het bezit gekomen van de box Once In A Lifetime van de Talking Heads. Een enorm rechthoekig ding, met een prachtig boekwerk. Wat leuk dat ik die vraag net vandaag krijg, want Talking Heads is toch wel middenin de doelgroep van deze blog.
3. Wat is letterlijk het laatst geluisterde nummer voor je dit bericht las?
Creatures of Love, van diezelfde Talking Heads. En sindsdien The Lady Don't Mind, Road To Nowhere, Wild Wild Life, Love For Sale, People Like Us, Puzzlin' Evidence, City Of Dreams, Blind, Mr Jones, Democratic Circus, Nothing But Flowers, In Asking Land, Sax And Violins, Lifetime Piling Up, Sugar On My Tongue, Love Goes To A Building On Fire, I Wish You Wouldn't Say That, Don't Worry About The Government, Uh Oh Love Come To Town, New Feeling, Pulled Up, Psycho Killer, Warning Sign, Artists Only, Tentative Decisions, No Compassion, Stay Hungry, I'm Not In Love, Book I Read, Thank You For Sending Me An Angel, Found A Job, Clean Break, Take Me To The River, Big Country en Heaven. En ik ga zo disc 2 erin gooien.
4. Geef vier nummers door die je heel vaak luistert of die veel voor je betekenen.
Jee zeg. Nou, ik heb er dit van gemaakt. Ik draai ze niet heel vaak meer, maar als ik ze hoor doet het me wel wat.
Heaven Knows I'm Miserable Now van The Smiths (mp3).
Want toen ik die voor het eerst hoorde, als steunplaat bij de Avondspits, voelde ik me als door de bliksem getroffen. Ik weet het nog precies. Ik móest weten wat dat voor band was, en het heeft me, zoals zovelen, erg beïnvloed.
Venus in Furs van de Velvet Underground (fragment).
Ik ben opgegroeid in de provincie, en toen ik The Velvet Underground & Nico leerde kennen, wilde ik weten waar zoiets vandaan kwam. Die plaat heeft zo'n indruk op me gemaakt. In 1995 heb ik ergens op een New Yorks dak heerlijk staan swingen op Waiting for the Man. Maar Venus in Furs vind ik de mooiste.
Voor ik vergeet van Spinvis (mp3).
Opnieuw een ontwaakmoment toen ik Spinvis voor het eerst hoorde. Het verbaast me eerlijk gezegd niet dat die plaat van 'm zo'n lang leven heeft; hij wordt volgens mij nog elke dag wel door iemand ontdekt. Voor ik vergeet verwoordt voor mij het gevoel dat alles eindig is, dus geniet ervan zolang het duurt!
I See You Baby (shakin' that ass) van Groove Armada (fragment).
Ik blijk geneigd te zijn de loodzware nummers te kiezen voor een vraag als deze. Terwijl ik toch dol ben op betekenisloze hitjes. Daarom is dit mijn vierde keuze; de fijnste groove van de laatste jaren waar ik nog jaren en jaren heerlijk op zal dansen.
5. Aan welke personen geef jij het stokje door en waarom?
Volgens mij is half webloggend Nederland al geweest, dus lijkt het me leuk om het stokje door te geven aan bezoekers zónder weblog. Leef je uit, in het reageervak.
En vergeet niet het stokje dan weer door te geven!
Hans [22:11]
[ zondag 9 januari 2005 ]
Misschien leuk om alvast in je agenda te noteren: op zondag 30 januari presenteren parttime recensent bij de All Music Guide Q. en ikzelf de eerste Koequiz van het nieuwe jaar.
Je kunt je team van maximaal drie deelnemers ter plekke inschrijven; het begint om 14.00 uur in Café De Koe te Amsterdam.
We beloven plechtig dat hij ook voor niet-muzieknerds goed te doen zal zijn. Sterker nog: we gooien er een hoge meezingfactor in. Gezellig!
Hans [21:22]
[ zaterdag 8 januari 2005 ]
Toen ik deze week op een onbewaakt moment de Nederlandse dance classic Who's That Lady With My Man van Patricia Paay hoorde, kwam het gesprek op Toppop-momenten die indruk gemaakt hebben.
Want in de tijd dat bovenstaand lied een hit was, in 1977, was er ook een clipje met een vampier, doodskisten en natuurlijk het niet te vermijden Penny de Jager Showballet.
Welke dertiger herinnert zich niet Soul Dracula van Hot Blood? Gedurende de weken dat dit nummer steeg in de hitparades, en op tv te zien was, keek ik voor het slapen gaan steevast nog even onder mijn bed. Diep onder de indruk.
Ik ben vast niet te enige die toen zat te griezelen. Maar welke clip heeft bij jóu een onuitwisbare indruk achtergelaten?
Hans [14:49]
