Moest afgelopen week even in Arnhem zijn en had tijd over om mijn favoriete platenwinkel aldaar te bezoeken. Op weg er naartoe, om de hoek van de snackbar van Emile Ratelband, zag ik zo'n typisch vaag dancewinkeltje. Vroeger liep ik die voorbij, maar inmiddels niet meer.
Ik weet niet of jij wel eens in een platenzaak hebt gewerkt, maar ik kan me voorstellen dat je dan regelmatig de cd verkoopt die op dat moment opstaat. En wat draaide daar! Een warm bad van fijn geluid.
Ik vragen, en het blijkt Bugnology 3 van Steve Bug. Had ik nog nooit van gehoord, maar heeft op 5 Days Off en Awakeningsgestaan dus in het wereldje kennen ze 'm wel. Nu zou ik de cd voor een tientje zo hebben meegenomen, maar bijna 23 euro voelde als teveel voor een impulsaankoop.
Een paar dagen later ben ik het al helemaal vergeten, maar ik lees net de Mixmag en daarin krijgt -ie een heel positieve recensie. Ik heb 'm net als download gevonden op een vage weblog en ga zo eens op mijn gemak luisteren. Als hij dan nog net zo goed klinkt, koop ik 'm alsnog. Voor 14 euro, bij Cd-wow.nl.
Update: hmmm valt toch een beetje tegen, de beats worden na verloop van tijd wel erg monotoon. Inmiddels ben ik er achter dat de opener van Ben Watt's set in de SupperclubThe Storm van Argy was. Dat vond ik zo'n fantastisch nummer, dat ik zojuist de bijbehorende cd Focus On (recensie) heb besteld. Hier, luister zelf! Hans [21:55]
[ maandag 27 oktober 2008 ]
De Nationale Popquiz zit er weer op! Dank aan alle teams die hebben meegedaan; de sfeer in de zaal was opperbest en we hebben nu alweer zin in editie 2009.
Hier vier van de vragen uit de mashuphoezen-ronde (twee albumhoezen door elkaar):
De openingspagina van de site wordt nu zo snel mogelijk geactualiseerd. De fragmenten zullen naar verwachting medio november online staan zodat je de quiz nog eens kunt naspelen. Hans [18:56]
Goed dat we en uurtje konden doorslapen, want vannacht Ben Watt zien draaien in de Supperclub. Wat was het goed man! En wat was het druk man!
Vanaf het moment dat hij de set overnam van zijn voorganger, hoorde je het verschil. Gedaan met de machines, de muziek werd gelijk heel warm en funky en we hebben twee uur lang heerlijk staan dansen.
Ik zou je natuurlijk heel graag laten horen hoe het was, maar mijn zoektocht naar een representatieve online dj-set van Ben Watt heeft nog niets opgeleverd. Zodra ik er een vind, plaats ik de link hier.
Anyhoo, ik had er niet op gerekend dat er mogelijkheid voor was om mijn meestgedraaide cd van dit jaar te laten signeren, maar ik had 'm voor de zekerheid maar even meegenomen. Hij was duidelijk prettig verrast en zette in een handomdraai zijn krabbel. Hans [08:57]
Er blijkt nog meer geld te zijn geboden voor een optreden dan een paar jaar geleden (nieuwsbericht).
Dit nieuws valt samen met de release van een nieuwe verzamelaar en dat levert natuurlijk prima publiciteit op - ik zit dit stukje tenslotte nu te tikken! Dus of het allemaal gaat gebeuren, we moeten het maar even aankijken. Wat vind jij?
Update: allemaal onzin. Maar toch staan er weer overal berichtjes over een band die al 21 jaar niet meer bestaat! Hans [23:59]
[ donderdag 23 oktober 2008 ]
Ik was nog niet eerder in de Supperclub. Typisch zoiets waarvan je altijd zegt daar moet ik eens naartoe maar het komt er nooit van.
Maar dat gaat zaterdag veranderen. De afgelopen maanden ben ik een grote bewonderaar geworden van Ben Watt. Je weet wel, de helft van Everything But The Girl, die al jaren dj is, en platenbaas van het deep house label Buzzin' Fly (en daarnaast nog van een indie-label) en die het boek Patient schreef over zijn zeldzame ziekte in de vroege jaren negentig.
Omdat ik de fantastische deep- en latinhouse mix-cd Lazy Dog volume 2 er elke week nog wel zo'n tweemaal ingooi, 'm inmiddels aan zo'n beetje iedereen in mijn omgeving heb laten horen en er de Dam tot Dam op heb uitgelopen, hou ik al een tijdje zijn MySpace in de gaten.
En het is zover: zaterdag aanstaande draait hij een dj-set in Amsterdam, en wel in de Supperclub. Alle details staan hier.
Het belooft wat, want zijn nieuwe single Guinea Pig is prachtig met een drijvende, maar subtiele beat en dat stuiterende Timbaland-balletje maakt het helemaal onweerstaanbaar (beluister).
Ik zal vooraan staan te springen, maar moet natuurlijk wel een beetje fris blijven: zondag is het Nationale Popquiz! Gelukkig kunnen we een extra uur wintertijd slapen, dat scheelt. Hans [22:30]
Uit het boek Peepholism, waarin de herkomst van de hoezen tot in detail werd besproken, bleek al dat Morrissey er bovenop zat en dat er geen hoes niet uit zijn koker kwam.
Er komt nu een Smiths-box aan met alle vinyl singles in hun originele hoesjes (meer). Word ik niet warm of koud van, want ik heb ze al jaren in mijn bezit. Wel heel leuk is, dat er een niet-uitgebrachte single als bonus inzit (Still Ill, wat de vierde single zou zijn geworden) en The Headmaster Ritual nu eindelijk een echte release krijgt - in 1985 is -ie alleen in Nederland uitgebracht.
Maar het mooiste vind ik de coverfoto van de box. Deze komt namelijk uit dezelfde bron als vroeger en is vintage Morrissey, maar dan voor zijn doen modern. Kwamen de meeste hoesfoto's vroeger uit de vroege sixties, deze is van iets later.
Moest ik hard om lachen, op de pagina over Bounty-repen op Wikipedia:
Bounty was referenced in the television show The Mighty Boosh in which Noel Fielding's character Vince Noir, eating coconuts, exclaims "These things are amazing. They taste exactly like Bountys!", then laments "the chocolate's a bit weird, though". Hans [19:30]
[ zaterdag 18 oktober 2008 ]
Ach, wat de hel dat ik er al naartoe gelinkt had. Hij is domweg nog grappiger dan de vorige!
Nog even verdergaan op Beggin' (zie vorige postje) - terwijl in de comments nog meer alternatieve versies worden gemeld, vond ik een fantastische clip van de geremixte versie van Frankie Valli and the Four Seasons.
Het zou een understatement zijn om te zeggen dat de schrijver van het script wel eens LSD zal hebben gebruikt. Checkitout!
Zonder echt aanwijsbare reden was ik benieuwd wat er deze week bovenaan de hitparade staat in Frankrijk. Via Charts All over the World snel opgezocht en tot mijn verrassing blijkt het Beggin' van Madcon te zijn.
Die hoorde ik op een recente Hitzone cd en ik vond het al een ontzettend leuk, soulvol hitje maar ik had geen idee dat het zo'n succes is. Ken je het? Wie van late jaren zestig soul houdt, zal het met me eens zijn.
Wie van lange, uitgesponnen pianosolo's houdt, heeft juist geklikt. Even leuk als Jools Holland in The The's Uncertain Smile maar dan heel anders; ik kwam tijdens het opschonen van mijn harde schijf een onwijs lang, langzaam en loeistrak funky nummer tegen met een solo (vanaf 3.35) die van mij nog een half uur langer had mogen doorgaan.
Hyperbolicsyllablicsesquedalymistic. Zo heet het echt. En zo leeft Isaac Hayes toch nog een stukje door.
Van een collega die óók net de kaap van veertig voorbij is kreeg ik de dvd Produced by Trevor Horn. Ik heb 'm net bekeken; het is een avond in Wembley waarop grote successen van de producer door de originele artiesten worden gespeeld.
En wat een staat van dienst heeft die man. Wie kent ze niet - de tracklist ziet er ongeveer als volgt uit: Video Killed The Radio Star, Slave To The Rhythm, Poison Arrow, Dr. Mabuse, Owner Of A Lonely Heart, Step Into My Office, Left To My Own Devices, Kiss From A Rose, Crazy, Welcome To The Pleasuredome, Two Tribes en Relax.
Fantastische popmuziek waar we allemaal groot mee zijn geworden.
Het voor mij mooiste moment van het concert wil ik graag met je delen. En dat kan, het staat op Youtube. Hoe geconcentreerd Horn de complexe basloop van Close to the edit van The Art of Noise speelt. Het was die avond, in november 2004, ook nog eens de eerste live-uitvoering van het nummer. Veel plezier!