[ woensdag 30 november 2005 ]
Child in Time, Hotel California, Nights in White Satin... ik zeg: gaap. Loodzware klassiekers voor een vorige generatie. Net zo hard heeft ook onze Verrukkelijke Vijftien-generatie zijn evergreens. Wellicht worden die op hun beurt dan weer uitgekotst door ónze opvolgers.
Zou dat bijvoorbeeld ook het geval zijn voor Radiohead's Creep? Ik vroeg me dat af, omdat ik er een heel aardig animatiefilpje van ontdekte (hiero).
Ben eigenlijk wel benieuwd; wat zijn volgens jou onze klassiekers?
Hans [10:42]
[ maandag 28 november 2005 ]
Hoewel hij afgelopen vrijdag al in de winkels lag, is vandaag de officiële releasedag van Spinvis' tweede cd, Dagen van Gras, Dagen van Stro.Vanmiddag op Radio 2, vanavond op Nederland 3 en ook vanavond in Desmet, waar de plaat officiëel ten doop werd gehouden met een besloten concert.
Besloten, want alleen voor pers, BN'ers en prijswinnaars. En dat waren zij die een aardige variant wisten te bedenken op het woord Spinvis, zeg maar hondkat of iets dergelijks. Mijn zebrapad was niet goed genoeg maar gelukkig waren er een paar heel toffe genodigden die aanboden me als +1 op de gastenlijst te zetten. Dat vond ik erg okee.
Ik heb de nieuwe plaat nu zo'n twintig keer gehoord. Ik vind 'm prachtig, een echt tweede album dat groeit en groeit. Een paar nummers zijn favoriet, en als het patroon van de vorige cd zich herhaalt, gaat dat nog een paar keer veranderen.
Ik ken de nummers dus al best goed, en het is dan heel bijzonder om ze al zo snel live te zien. Het concert begon rustig, maar met een knallend Voordeel van Video ging de zaal al snel overstag. Wat is die man toch creatief, wat een verscheidenheid aan mooie nummers. En je weet dat een aantal nog heel erg zal evolueren.
Gast vanavond was Simon Vinkenoog die, begeleid door de band, een fel gedicht voordroeg dat overliep in een vlammend In Staat van Narcose.
Mijn absolute favoriet is Flamingo. Met het mystieke sfeertje van het lied is het wat In Staat van Narcose voor de vorige cd was. Het kwam vanavond nog niet helemaal uit de verf maar ik stel me zo voor dat het in de loop van de tour steeds beter zal worden. Er werd afgesloten met het eerste nummer van de eerste plaat, Bagagedrager.
*update* Het concert staat inmiddels online.
Na afloop kon je de cd laten signeren; ik vond het leuk dat hij, hoewel het best druk was, echt de tijd voor me nam. Ik vroeg hem onder meer of hij Dertigers überhaupt kent (ja, sinds kort), want daar was ik eigenlijk best benieuwd naar.
Je hoeft in elk geval zelf niet meer met je cd in een rij te gaan staan, want hij heeft de mijne gesigneerd voor u allen.
Hans [23:44] Ik hoop niet dat je het komende uur wat te doen hebt!
In onderstaand plaatje zijn namelijk maar liefst 74 bandnamen verborgen. Kleine greep: Smashing Pumpkins, Matchbox 20, Rolling Stones en Guns 'n Roses.
Maar wat zijn die overige 70? Als je erop klikt, zie je de grote versie.
Of heb je misschien een vergrootglas nodig? Tenks Teye, Wilco en Dennes!
Hans [17:38]
[ zondag 27 november 2005 ]
Gisteravond, op een beregezellig verjaardagsfeestje, zette iemand Madonna's nieuwste op. Confessions On A Dancefloor, je hebt het waarschijnlijk al wel gelezen, is een aan elkaar gemixte verzameling ijzersterke discotracks. Het bouwt voort op haar sterkste hit in jaren: Ray of Light (beluister enkele tracks).
Twee minuten later stond de halve kamer te dansen, en hield niet meer op. Veel kerels deden hun best om met biertje-in-hand niet mee te hoeven doen, maar de muziek is zo aanstekelijk dat zelfs een paar harken een poging deden.
Want het is een heerlijke plaat. En volgens mij is -ie gisteren op duizenden feestjes opgezet.
Ik zag van de week toevallig dat de Free Record Shop 'm voor 13 euro heeft liggen; ik spring zo even op de fiets. Ook al ben ik nog lang niet jarig.
Bytheway, de afgelopen weken stond er een Madonnafoonlijn open, waarop fans hun confessions konden achterlaten. Benieuwd?
Hans [14:50]
[ woensdag 23 november 2005 ]
Goh, ik schrijf de laatste tijd wel wat veel over Spinvis hè. Niet verwonderlijk natuurlijk als er net een nieuwe cd uitkomt, maar het is even tijd voor een ander bericht.Want na 2 Many DJs is hier weer een dj-team dat niet te missen is. Chris Frantz en Tina Weymouth-voor-al-uw-feesten-en-partijen draaien op 27 januari plaatjes in Den Haag!
Zij waren het drum 'n bass-duo binnen de Talking Heads, dus met het ritmegevoel in dat dj-team zit het natuurlijk meer dan snor. Allen daarheen! (bekijk de flyer)
Hans [08:47]
[ maandag 21 november 2005 ]
Sinds vandaag in de luisterpaal: de nieuwe Spinvis.Hier is Dagen van Gras, Dagen van Stro. Komende vrijdag ligt -ie in de meeste winkels.
Ik ga d'r eerst eens een paar keer naar luisteren; hier staan alvast de eerste meningen. Cc je de jouwe in het reageervak? Ben heel benieuwd.
Hans [21:56]
[ dinsdag 15 november 2005 ]
Door weer en wind naar huis gefietst, meteen de pc aan. Snel even de andere relevante sites checken.... Gelukkig! Ik heb nog de primeur!Ik ben niet heel erg competitief ingesteld, maar ik vind het leuk dit als eerste te kunnen melden. Via slinkse wegen weet ik de definitieve tracklisting van de nieuwe Spinvis, Dagen van gras, dagen van stro.
Je hebt er natuurlijk geen moer aan zolang je de plaat niet in handen hebt, maar misschien vind je het net zo leuk te weten als ik. De plaat komt overigens uit op maandag 28 november aanstaande.
1. Ik wil alleen maar zwemmen2. Kom in de cockpit
3. Aan de oevers van de tijd
4. Het voordeel van video
5. Dagen van gras, dagen van stro
6. Flamingo
7. De zevende nacht
8. Lotus Europa
9. Bijt mijn tong af
10. Explicateur
11. De tuinen van Mexico
Verder is vandaag Spinvis.nl eindelijk geactualiseerd; je vindt er onder meer de video van Het Voordeel van euh...
Hans [17:22]
[ zaterdag 12 november 2005 ]
Iemand heeft even niet opgelet.Gisteren een collega bijgestaan bij het uitzoeken van een leuk cd'tje voor haar oude moeder, die in een verzorgingshuis zit.
Bij de Free Record Shop kwamen we in het bakje Geriatrie onder meer de cd Liedjes van Toen tegen. Een mooie collectie met - u raadt het al - Liedjes van Toen.
Alhoewel? We keken elkaar even vreemd aan toen we tussen alle nostalgie de fifties-klassieker Stuur mij een SMS zagen staan!
Hans [11:29]
[ vrijdag 11 november 2005 ]
Ik verlang wel eens terug naar halverwege de jaren tachtig, toen ik zestien was en heel ontvankelijk voor nieuwe muziek. De VPRO bracht elke week de meest opwindende bands in mijn kamer en ik kon alleen maar dromen van de concerten in het verre Amsterdam. Inmiddels woon ik daar al jaren en ga ik regelmatig naar die concerten toe. Het komt maar sporadisch voor dat ik nog zó intens wordt geraakt door een nieuwe plaat.
Maar het gebeurt gelukkig nog wel! Eerder deze week kwam de nieuwe single van Spinvis uit. Het album volgt eind deze maand en de vier nummers van de cd-single gehoord hebbende, heb ik weer zo'n ouderwetse, ademloze verwachting van het album.
De single is namelijk prachtig. Het Voordeel van Video is wel even wennen en blijkt uiteindelijk een broertje van Smalfilm. Ik heb het nummer inmiddels zo'n twintig keer gehoord en er gebeurt van alles in; het is haast jammer dat de tekst in een interview al is uitgelegd.
Maar mysterie genoeg, en wel op Flamingo, één van de drie bonusnummers op de cd-single. Dat is mijn favoriet.
Het is een beetje Oosters, een beetje mysterieus, maar het zou net zo goed een cover kunnen zijn van iets uit een kinderserie uit de vroege jaren zeventig. En het swingt ook nog eens als een tierelier. Wat een superlied!
Plato punt nl heeft er een fragment van. En van nóg vijf andere nieuwe stukken!
Een paar dagen geleden werd de mp3 van Het Voordeel van Video al in het reactievak geplaatst; ik hoop dat dat je dat aanspoort om de cd-single te kopen.
Want nu, na onze gezamenlijke actie van vorig jaar, The Smiths in de Top 2000-keuzelijst staan, is het volgende doel: Spinvis in de Top-40!
Hoeveel cd-singles zouden daarvoor nog verkocht moeten worden?
Hans [00:49]
[ woensdag 9 november 2005 ]
Hij wordt er niet makkelijker op, die muziekquiz van Het Parool. Of ben ik nu scheel?Trouwens, heb je al een nieuwe agenda gekocht? Q. (die uit zijn hoofd alle artiesten van We Are The World kan uitschrijven, zonder het lied te hoeven horen) en ikzelf hebben ons vastgelegd om de popkwis van Café de Koe te maken voor de laatste zondag van januari.
Ben nu al benieuwd welke onvergetelijke teamnamen er zullen worden bedacht. Popkwissers in den lande, wat zijn de beste die je de laatste tijd hebt gehoord?
Hans [09:56]
[ zondag 6 november 2005 ]
Vandaag opgetogen richting Concerto gefietst; in de laatste nieuwsbrief werd kond gedaan van de release van Het Voordeel Van Video (beluister op 10.41 minuten), de nieuwe single van Spinvis.Er is zelfs een actie voor de kostenbewuste platenkoper; bewaar de kassabon en krijg de drie euro die hij kost, eind deze maand retour bij aanschaf van het album. Inderdaad, harde actie!
Maar helaas, de single blijkt nog niet te zijn uitgeleverd. Vandaar dat er inmiddels een lullig papiertje op de poster in de Concerto-etalage is bijgeplakt. Get Records had er naar eigen zeggen één gekregen, maar die was natuurlijk meteen verkocht.
Iemand komende donderdag een slaapzak te leen?
Hans [20:45]
[ vrijdag 4 november 2005 ]
Woensdagavond in de Heineken Music Hall: Oasis.Ik had ze in 1995 al eens gezien, in New York toen What's The Story Morning Glory op punt van uitkomen stond. We zagen een fantastische band die wilde laten wat ze wel niet in huis hadden. Later besefte ik, dat de eerste keer dat ik Wonderwall ooit hoorde, het live was geweest (zei hij niet zonder trots).
Tien jaar later zijn ze een gearriveerde, doorgecokete rockband. Ik had het geluk een gratis kaartje te krijgen (bedankt T.!), want anders was ik nooit gegaan. Oasis' laatste cd's vind ik compleet oninteressant en ik vraag me echt af hoe ze nog zo populair kunnen zijn in Engeland. Ik had me dus ingesteld op een leuk-want-gratis, maar niet al te boeiende show.
Het voorprogramma was The Coral. Een onopvallend Britpop-bandje van onopvallende jongens met onopvallende liedjes. Ik kon er vijf minuten later geeneen meer van neurieën. Toen begon Oasis en gingen we meteen naar de top van de eredivisie.
Het viel namelijk helemáál niet tegen. Het Parool heeft een recensie waar ik me helemaal bij aansluit. Het zwaartepunt lag gelukkig op de eerste twee albums.Zanger Liam Gallagher is een grappig mannetje, maar voor mij waren de hoogtepunten de nummers die zijn broer Noel zong. Die al die fantastische nummers ook daadwerkelijk geschreven heeft. Live forever (fragment), Cigarettes and Alcohol (f), The Masterplan (f) en Wonderwall (f).
Die laatste was tien jaar later natuurlijk een stuk minder indrukwekkend. Maar Don't Look Back In Anger (f) maakte nog altijd het koude zweet los.
Het meest hartverscheurende voetbalsupportersmeezinglied.
Idee krijgen? Ik heb weer een filmpje gemaakt.
Hans [22:12]
[ woensdag 2 november 2005 ]
Ik ken iemand die, zonder het nummer te hoeven horen, alle artiesten kan uitschrijven die meedoen op We Are The World. En dan ook nog eens in de juiste volgorde.Wel, die heeft weer wat huiswerk te doen. Want tientallen artiesten, waar onder Sonic Youth, Beck en the Arcade Fire zijn te horen op de benefietsingle met de grappigste titel van allemaal:
Do They Know It's Halloween
Maar ik ben twee dagen te laat, dus wellicht had je 'm al gehoord (beluister, details).
Hans [00:02]
[ dinsdag 1 november 2005 ]
De vorige plaat van de Dandy Warhols was hartstikke goed. Een cd vol popliedjes-met-een-twist, waarvan er een zelfs was meegeschreven door Lemonhead Evan Dando.Die cd ontdekten mijn New-Yorkse vriendin L. en ik in 2003 eigenlijk per ongeluk; ze kocht een andere cd dan ze eigenlijk wilde. Maar Welcome to the Monkey House bleek fantastisch en sindsdien heb ik de band tweemaal gezien; in 013 en in Paradiso.
Onlangs kreeg ik een telefoontje van L.: ze had gezien dat de Warhols in Amsterdam zouden spelen en of het geen geweldig idee was om speciaal daarvoor naar Nederland te komen. Hartstikke leuk natuurlijk en zo snel de kaartjes gekocht.
Maar toen kwam de nieuwe cd uit. Odditorium or Warlords from Mars. Zoals de titel al doet vermoeden, is die niet best. Sterker nog: er is geen ene moer aan de slome, voortslepende, half gefluisterde en in gitaar-orkanen gedrenkte collectie van ellenlange borduursels.
De recensies zijn dan ook niet best; de aardigste quoot vond ik in die van de All Music Guide: irritating, oddly strangled vocals, clunky keyboards, and listless guitars that go on and on for nearly 12 minutes, that is so infuriatingly bad you wish you could somehow un-hear it.
Zaterdagavond was het concert; we gingen erheen met een dubbel gevoel.
De eerste acht nummers werden gespeeld zonder dat er een woord tegen het publiek werd gezegd. Ik vind het altijd leuk als een band contact zoekt met het publiek - of op z'n minst Hello zegt - maar pas na een minuut of veertig leek zanger Courtney Taylor-Taylor uit een soort trance te komen.
Ik kon het niet zien vanaf het balkon, maar de meest logische verklaring is dat hij knetterstoned was. Dat past ook wel bij zijn reputatie.
Gelukkig leek hij zich te herpakken; hij begon honderduit te praten. Dat dit het laatste optreden van de Europese tour was, ze hadden gisteren met dertig man heerlijk gegeten en prima wiet gerookt en of het publiek misschien het aloude Amsterdamse gebruik kende van het gooien van joints naar het podium. Dan konden zij namelijk Smoke It spelen.En Smoke It is een te gek nummer, de zaal ging helemaal plat. Net als die andere pophits, Not If You Were The Last Junkie (mp3) en natuurlijk Bohemian Like You (video). In mijn ogen zijn de Warhols een popband die van zichzelf denkt dat het een rockband is. Ze speelden dan ook maar één nummer van de vorige plaat.
Ik heb tijdens Smoke It een filmpje gemaakt met m'n Nokia van publiek en band; de sfeer zat er toen lekker in. Het is er een (1.55 minuten, 0,7 MB, hiero) op heel klein formaat, die je realplayer waarschijnlijk wel zal pakken. Het leukste is natuurlijk om 'm weer te uploaden naar je eigen Nokia.
Dan kun je zeggen dat je erbij was! Of, zoals we tegen elkaar zeiden: dat je er voor de laatste keer bij was! L. wil die arrogante kwasten niet meer zien. Gelukkig vond ze Amsterdam verder een prachtige stad.
Hans [10:01]
