[ zondag 30 april 2006 ]
Jahaa, lekker gescoord op Koninginnedag natuurlijk! Stapels cd's binnengehaald die je voor twintig euro niet zou kopen, zoals een paar delen Café del Mar, This Mortal Coil, een flink aantal goeie verzamelaars en zelfs de onlangs uitgekomen eerste cd van ex-collega Alan Lauris. Zal -ie blij mee zijn. Maar voor een Pet Shop Boys-liefhebber een goeie vangst.Ook lagen er natuurlijk talloze boeken op de vrijmarkt en waar ik dacht wel wat mee te kunnen voor Dertigers, is hoe de covers van de Nicci French boeken lijken op de hoezen van Joy Division.
Kijk zelf:
dit is Joy Division...
...en dit Nicci French.
Hee, en wat heb jij zoal gescoord?
Hans [13:10]
[ dinsdag 25 april 2006 ]
Al vanaf mijn zevende of achtste krijg ik op elke verjaardag wel van iemand een platenbon. En ook dit jaar wist ik precies welke cd ik wilde hebben.Vanmiddag dus Musicland binnengestapt, eerst onverrichter zake de bak nieuw binnen door, daarna Nederlandstalig doorploegd en tenslotte geslaagd in de hiphop-bak. Weet je al waar ik mijn bon aan besteed heb?
Ik bleef toch nog even twijfelen in de nieuw binnen-sectie, want daar staat de cd die zoooo Dertigers is.
My Life In The Bush of Ghosts namelijk, van David Byrne en Brian Eno, is opnieuw uitgebracht. En als je het hebt over een plaat die compleet niet verouderd is...
Het Oosterse Regiment (mp3), Help Me Somebody, dat Talking Heads met samples is (al in 1981!, mp3) en de fascinerende duivelsuitdruiving The Jezebel Spirit (beluister alle fragmenten).
Het was even slikken, maar ik hield mijn poot stijf en bleef bij mijn keuze. Ik kocht The Opposites' De Fik Er In. Want die is zoooo 2006. En Katja (klik!) haalde me de woorden uit de mond.
Hans [18:26]
[ dinsdag 18 april 2006 ]
Maandag- op dinsdagnacht 1 mei staat Babyshambles in Paradiso. Het kaartje is binnen, maar of het dit keer wél doorgaat is natuurlijk een tweede.Ik zie net op de site dat de Wedding Present eerder die avond ook speelt. Het was wellicht verstandiger geweest om dáárvoor een kaartje te kopen, want dat concert gaat zeker door.
En als die Doherty dan toch nog blijkt te komen opdagen, tussen de concerten in de wc bivakkeren totdat de conducteur is langsgeweest.
Hans [20:55]
[ donderdag 13 april 2006 ]
(foto: Hans van der Linden, bedankt!)
Nog aan het nagenieten van het concert van Morrissey afgelopen maandag? Hier en daar staan er leuke dingen online.
Op Morrissey-solo wordt - zoals bij elke show - teruggekeken op het concert. George heeft inmiddels meer mooie prenten online gezet op zijn Available Light.nl. Verder hebben zowel Mojo als Onstage een eigen fotograaf afgevaardigd.
Ook de gewone stervelingen hebben hun geheugenkaart inmiddels geleegd op het net, zoals dit kattenmeisje en Floris, die verder een paar prachtige video's heeft gemaakt.
*update* Op Flickr vind je ook een aantal getagde foto's.
Ik heb vast nog wat gemist. Iemand nog iets tegengekomen?
Hans [10:59]
[ dinsdag 11 april 2006 ]
Gisteravond speelde Morrissey dan eindelijk in Amsterdam. Ik had hem één keer eerder gezien; in de Royal Albert Hall maar toen zat ik zó ver weg dat dat haast niet meetelt.Die onrechtvaardigheid werd gisteren helemaal rechtgetrokken; we stonden op hooguit vijf meter voor het podium, recht in het midden. We waren rond zes uur gearriveerd en konden eigenlijk zonder problemen heel centraal gaan staan. En vervolgens tweeënhalf uur wachten.
Wat gekletst met de mensen om ons heen; het barstte van de Duitsers en ik heb het zo kunnen regelen dat een van hen een foto van me zou maken met Morrissey op de achtergrond. Want die Nokia van me, die redt het niet. Vandaag dus maar even m'n mail in de gaten houden!
Ik had natuurlijk jaren gewacht op dit moment, en na het voorprogramma - toen het er echt aan zat te komen - wist ik eigenlijk niet hoe ik het zou gaan vinden.
Nou, hij kwam op en ik werd gek. Het concert begon met de knaller The First of the Gang to Die en iedereen ging natuurlijk meteen uit z'n plaat. Het tweede nummer, gelijk mijn favoriet, was Still Ill van de eerste Smithsplaat.
In het gedrang was ik m'n vriendin uit het zicht verloren dus ik wilde eerst weten of alles okee was. Twee nummers later hadden we elkaar gelukkig weer gevonden en kon ik weer onbekommerd genieten.
En dat kon, want we stonden zo dichtbij dat ik elke groef in z'n gelaat kon zien. Dat was werkelijk absurd, want ergens is Morrissey natuurlijk een soort mythische figuur voor me geworden. Ik merkte dan ook dat ik eigenlijk helemaal niet wilde meedoen met het publiek, ik kon m'n ogen niet van hem afhouden en werd helemaal het concert ingezogen. Vooral bij Let Me Kiss You, wat ik niet eens een supernummer vindt. Toen zat ik er helemaal in, dat was heel intens.
Na dat nummer was ik eigenlijk wel klaar. Ik had er uitgehaald wat ik wilde en als het nu zou stoppen, zou ik het ook goed vinden.
Het concert ging natuurlijk door; met veel nummers van de nieuwe plaat, maar ook Smiths-klassiekers als Girlfriend in a Coma en How Soon is Now. Irish Blood, English Heart deed het érg goed bij het publiek; ik ben er nooit zo kapot van geweest maar kon nu wel zien waarom het de eerste single van de vorige plaat was.
Ik vond het een wat rommelige setlist, en het viel me op dat Morrissey niet eens zoveel deed om de zaal mee te krijgen. In Engeland is dat natuurlijk niet nodig, maar hier wel en soms sloeg het een beetje dood tussen de nummers.
De band had z'n huiswerk gedaan; de associaties met Nederland waren niet van de lucht. Een cover van Magazine werd aangekondigd als een lied van Mouth & MacNeal (grappige misser) en er werd een stukje Hocus Pocus van Focus gespeeld. Bijna niemand herkende dat, daarvoor moet je dan ook op de weblog Veertigers zijn.
Een onverwacht hoogtepunt was At Last I Am Born, het sluitstuk van de nieuwe plaat. Dit sleutelnummer was live fantastisch. De loeistrakke band op zijn best en Morrissey kon er al zijn maniertjes in kwijt.
De toegift was een prachtig, prachtig Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me, waarbij ik het gevoel had dat hij er nu zelf ook helemaal inzat. Ik heb een filmpje gemaakt met de Nokia van me, die staat hier (realplayer nodig).
Na afloop van de show hebben we de vriendenkring weer opgezocht, die ook allemaal goede plaatsen hadden kunnen vinden. Wij waren echter de enigen die voor het Hogere Doel een blauw oog hadden geriskeerd.
Setlist:
1. The first of the gang to die
2. Still ill
3. You have killed me
4. The youngest was the most loved
5. Reader meets author
6. Let me kiss you
7. My life is a succession of people saying goodbye
8. Girlfriend in a coma
9. I will see you in far-off places
10. To me you are a work of art
11. Life is a pigsty
12. Trouble loves me
13. How soon is now
14. Irish blood, English heart
15. A song from under the floor boards (Magazine cover)
16. I just want to see the boy happy
17. At last I am born
encore: Last night I dreamt that somebody loved me
Hans [07:33]
Het stukje volgt nog, maar hier is alvast een mooie foto van vanavond.
Bedankt George (bezoekt allen Available Light.nl!)
Hans [00:09]
[ maandag 10 april 2006 ]
Het is vandaag 10 april; vanavond treedt Morrissey op, hier in Amsterdam. Ik heb gelijk maar de hele week vrijgenomen.
Omdat ik in mijn hoofd had dat hij gisteravond in Zweden optrad, heb ik zitten denken om vandaag met een merkstift en mijn reeds door Johnny Marr gesigneerde Hatful of Hollow-elpee naar Schiphol te gaan. Maar helaas, dat optreden blijkt al een paar dagen geleden te zijn. Hij zal denk ik vanuit Engeland arriveren en heaven knows welk vliegtuig dat is.
Maar de plaat staat klaar; als ik 'n telefoontje krijg waar hij zich bevindt, ben ik weg.
En dan vanavond het optreden natuurlijk. Ik ben heel benieuwd hoe ik het ga vinden. Ik ben natuurlijk al best vaak in de HMH geweest, maar Morrissey is wel de artiest van mijn leven. Omdat ik de vorige keren heb moeten missen is dit de eerste keer dat ik 'm hier zal zien optreden. Het zal me niet eens verbazen als ik in tranen uitbarst.
Heb jij er zin in? Wellicht kletsen we bij op de afterparty vanavond in Akhnaton!
(voor wie niet gaat: het concert wordt uitgezonden via de HMH-site)
Hans [09:22]
[ woensdag 5 april 2006 ]
De leukste anecdote die ik deze week hoorde speelt in een Londense platenwinkel in 1984.Nadat iemand de nieuwe maxisingle van the Special AKA heeft afgerekend vraagt -ie:
"Now can I have my free Nelson Mandela with that please?"
Hans [11:46]
